نوجوانان و جوانان، جوانه های سبز و شاداب و شکوفه های زیبا و دلپذیر درخت زندگی حیات انسانی اند. برنامه ریزی برای جوانان متضمن دستیابی به تصور روشنی از روحیات، تلفیات، نگرشها و گرایشهای فکری آنان از یکسو و شناخت دقیق امکانات مادی و معنوی از سوی دیگر است، چرا که درک و تشخیص موقعیت و منزلت جوانان در متن مجموعه واقعیتهای اجتماعی و شرایط فرهنگی، رشد و هدایت و سازماندهی سنجیده و مناسب نیروهای جوان و تأمین سلامت و سعادت جامعه انسانی را تسهیل و تضمین می کند.
جوانان و نوجوانان در کشور ما عمده ترین نیروی انسانی هستند که توجه به آنان به معنای توجه به نیروی انسان و ثروت ملی برای برنامه سازی و برنامه ریزی در عرصه های توسعه فرنگی، اجتماعی و سیاسی، اقتصادی و غیره می باشد که استفاده و بهره بری مناسب از آن می توان در روند سرعت و یا کندی توسعه پایدار ملی کارآمدی خود را بنمایاند. جوانی بهترین موسوم تربیت و سازندگی شخصیت است و چون در این سنین انسان مدت زمان طولانی تری در پیش رو دارد، هر اقدام اصلاحی که در جهت سازندگی در خود انجام دهد سالهای متمادی از آثار و نتایج مثبت آن بهره مند می شود و به سبب اصلاح و تهذیب به موقع، از آثار و عواقب سوء بسیاری در امان می ماند.
اهداف اصلی پژوهش
الف) بررسی نگرش دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی درباره انجام فرایض دینی.
ب) بررسی نگرش دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی درباره امجام فرایض دینی.
ج) مقایسه دانش آموزان پسر و دختر در مقطع راهنمائی با یکدیگر در مورد نگرش آنان نسبت به انجان فرایض دینی.