شرح سه غزل از حافظ و سه غزل از سعدي و سه شعر نو

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود

                                                 تاکجا بازدل غمزده ای سوخته بود.

رسم عاشق کشی و شیوه شهر آشوبی

                                             جامه ای بود که برقامت او دوخته بود

جان عاشق سپند  رخ خود می دانست

                                            و آتش چهره درین کار برافروخته بود

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد

                                           آن که یوسف به زر ناسره بفروخته بود

گفت و خوش گفت برو خرقه بسوزان حافظ

                                          یارب این قلب شناسی زکه آموخته بود

در شعر بالا شاعر در مقام هنرمندی والا از موعظه ی مستقم پرهیز کرده است در ابتدای شعر به توصیف پرداخته است و شخصی را توصیف کرده است که کارش خرابکاری و شهرآشوبی است شاعر در بیت چهارم پند پیام اخلاقی خود را بیان کرده