در طي سه دهة اخير تعداد پايگاه دادههاي كامپيوتري افزايش بسياري داشته است. حضور اينترنت به همراه توانائيهاي شبكه، دسترسي به داده و اطلاعات را آسانتر كرده است. به عنوان مثال، كاربران امروزه ميتوانند به حجم بالايي از اطلاعات در فاصلة زماني بسيار كوتاهي دسترسي پيدا كنند. به همين نسبتي كه ابزارها و تكنولوژي دسترسي و استفاده از اطلاعات توسعه مييابند، نياز به حفاظت اطلاعات هم بوجود ميآيد. بسياري دولتها و سازمانها صنعتي دادههاي مهم و طبقه بندي شدهاي دارند كه بايد حفاظت شوند. سازمانهاي بسيار ديگري هم مثل مؤسسات دانشگاهي نيز اطلاعات مهمي در مورد دانشجويان و كارمندانشان دارند. در نتيجه تكنيكهايي براي حفاظت داده هاي ذخيره شده در سيستمهاي مديريت پايگاه داده،[1] اولويت بالايي پيدا كردهاند.
در طول سه دهة اخير، پيشرفتهاي بسياري در مورد امنيت پايگاه دادهها حاصل شده است. بسياري از كارهاي اوليه، روي امنيت پايگاه دادههاي آماري انجام شد. در دهة 70، همزمان با شروع تحقيقات روي پايگاه دادههاي رابطهاي، توجه مستقيماً به مسئله كنترل دسترسي[2] بود و بيشتر از همه، كار روي مدلهاي كنترل دسترسي احتياطي[3] شروع شد. در حالي كه، در سالهاي پاياني دهة 70، كار بروي امنيت الزامي[4] ولي در واقع تا مطالعات نيروي هوايي در 1982، كه تلاش وسيعي براي DBMSهاي امن چند سطحي[5] بود، كار مهمي انجام نشد.
در هزارة جديد با حضور تكنولوژيهايي مثل كتابخانههاي ديجيتال، شبكه گستره جهاني و سيستمهاي محاسباتي اشتراكي، علاقه بسياري به امنيت نه تنها در بين سازمانهاي دولتي، بلكه بين سازمانهاي اقتصادي هم وجود دارد. اين مقاله مروري به پيشرفتها و محصولات در سيستمهاي پايگاه دادهاي امن در دو زمينة اجباري و احتياطي دارد.
2 كنترل دسترسي (مفاهيم و سياستها)
دراين بخش مفاهيم پايه در كنترل دسترسي معرفي ميشوند. سپس در مورد سياستهاي كنترل دسترسي احتياطي و الزامي بحث ميشود و نهايتاً مروري داريم بر سياستهاي سرپرستي.