عفونت هاي مجاري ادراري

عفونت هاي مجاري اداري يكي از مشكلات و معضلات بهداشت عمومي همه كشورها بخصوص جهان سوم مي باشد. ارگانيسم هاي متعدد مانند ويروس ها ،‌باكتري ها ، قارچ ها و انگل ها عفونت مجاري اداري ايجاد مي نمايند و باكتري ها شايع ترين آن هستند (1، 2 ،‌3 ، 4) تصوير بر اين بود كه با كشف داروهاي ضد باكتريايي مشكل درمان بيماريهاي عفوني بشر حل شود ولي بعد از گذشت نه چنان طولاني، ظهور گونه هاي مقاوم به داروها و افزايش آن اين اميد به نااميدي بدل شد ولي با تداوم كوشش و تلاش به كشف داروهاي جديد مانند كوتريموكسازول و جنتامايسين ، سفالوتين و سفالوسپورين با نسل هاي جديد منجر شد. باكتري هايي ماند آنتروياكترياسه آ ، استافيلوكك ها، سالمونلاها، شيگلاها ، كليسئلا، اتتروباكتر، سيتروباكتر، ادوارد سيئلا، سراتيا،‌پسودوموناس ها ، كلاميدياها و مايكوپلاسماها عامل عفونت مجاري ادراري هستند كه E.Coli مهمترين عامل بخصوص در خانم ها مي باشد (3 ، 5).

عوارض ناشي از عدم درمان يا بد درمان عفونت مجاري ادراري منجر به از كارافتادگي كليه و در خانم هاي حامل منجر به تولد نوزادان كم وزن،‌نارس و يا سقط مي شود؛ لذا تشخيص و درمان مناسب و به موقع آن از اهميت خاص برخوردار مي باشد (6، 7، 8) . هدف اين تحقيق بررسي ميزان فراواني عامل عفونت هاي مجاري ادراري، مقاومت و حساسيت آنها با آنتي بيوتيك هاي مورد تجويز جامعه پزشكي و نقش سن و جنس در فراواني اين بيماري مي باشد.