سالها قبل، پيش از بوجود آمدن درمانهاي دارويي، اكثر بيماران رواني، روزهاي زيادي از زندگي شان را در بيمارستانهاي رواني مي گذراندند اما امروزه اكثر اين بيماران بيشتر خدمات درماني را بطور سرپايي دريافت مي كنند كساني كه شما در خيابان يا در سينما يا در مهماني ها… مي بينيد، اين بيماران ديگر مثل گذشته ها از مردم عادي ايزوله و جدا نمي شوند.
از طرفي در سالهاي اخير، تاكيد بر كم شدن روزهاي بستري است. در سال 1987 متوسط اقامت بيماران حاد در بيمارستان 25 روز و در سال 1991 اين رقم به 19 روز و در سالهاي اخير به 10-7 روز رسيده است. Stable كردن بيمار در حالت بحراني
3-2 روز طول مي كشد. امروزه اهداف درماني- پروسه درماني و پيش آگهي نيز دستخوش تغييراتي شده است.
سابق معتقد بودند كه بيمار بايستي در فاز حاد بستري و تا رميشن عمايه بستري بماند اما امروزه معتقدند كه بيمار را مي توان به محض Stable شدن ترخيص كرد.
در حال حاضر اعتقاد بيشتر به اين موارد است:
1- Day Treatment
2- Partial Hospitalization
3- برنامه هاي مراقبت در منزل