راهنماي پرورش توت فرنگي

راهنماي پرورش توت فرنگي (بخش اول)

تاريخچه توت فرنگي:توت فرنگي ميوه اي نسبتا جديد است که تا 250-300 سال قبل به اين شکل امروزي وجود نداشت و بيشتر موارد استفاده دارويي داشته است. در قرن چهاردهم در فرانسه توت فرنگي هاي وحشي از جنگل به زمين زراعتي منتقل شد و از آن به عنوان يک گياه اهلي استفاده گرديد. در جنگلهاي شمال ايران توت فرنگي وحشي بطور فراوان يافت مي شود. بنظر مي رسد که اولين رقم اصلاح شده در زمان صدارت اتابک اعظم از فرانسه به ايران آمد و به نام اتابکي خوانده شد.

مشخصات گياه شناسي و ارقام موجود توت فرنگي: توت فرنگي از جنس فراگاريا (Fragaria) و گونه رژا (Resea) بوده که امروزه از گونه هاي شيلنسيس (Chilensis) و ويرجينيا (Virginia) و هيبريد بين ايندو يعني اناناس (ananasae) استفاده زراعي مي گردد.

عموما گياهاني علفي باساقه هاي رونده يا استولون هستند.برگها مشتمل بر سه برگچه خشن و کرک دار برنگ سبز تيره بوده که در برخي از ارقام شفاف مي باشند. ساختمان گل شامل 5 گلبرگ سفيد که در قسمت تحتاني خود به يک زائده کوچک متصل است، کاسه گل شامل 5 کاسبرگ سبز رنگ بوده که در قسمت تحتاني تقريبا به يکديگر جوش خورده مي باشند. تعداد کاسبرگها در برخي از ارقام زراعتي ممکن است بيش از 5 عدد باشد. پرچمها به تعداد 20 عدد يا کمي بيشتر يا کمتر است. مادگي به تعداد زياد و بصورت مارپيچي بر روي نهنج قرار گرفته است و در مجموع و همراه با نهنج فرم نسبتا کشيده اي را تشکيل مي دهد. مادگي از فندقه هاي جدا از يکديگر که هر کدام داراي تخمدان با شکل راست و کوتاه مي باشد تشکيل شده است. در هر تخمدان يک تخمک وجود دارد و در واقع بذر به تعداد فندقه ها توليد مي شود. گل در واقع دو چنسه و پس از تلقيح گلبرگها ريزش کرده و نهنج بتدريج رشد و گوشتي شکل مي گيرد و ميوه بمرور زمان آبدار شده و از حالت اسيدي به قندي تبديل مي شود. اگر لقاح ناقص باشد تعداد فندقه ها محدود و چه بسا تقارن ميوه حفظ نمي شود.