مهمترين سطور زندگاني بشر آن است كه بتواند شمع روشن راه ديگران شود و هراندازه تحولات دوران زندگي يك فرد بر روحانيت و خلوص نيت نزديكتر باشد و مشعلهداري و هدايت قرارگرفته است اثر آن در ارشاد و دلالت مردم عميقتر است.
دربارة عرفان و جذبهي روحي انسان به ماوراء طبيعت و باز شدن چشمها و چشمههايش در درون آدمي مكاتب و فرقههاي گوناگوني درطول مهيات بشري سخن گفتهاند. هركس به همان مقداري كه چشيده مطابق ديد وشناخت خود و با مرام مسكني كه آن را حق پنداشته زبان به وصف حمد معشوق گشوده است. به علي (ع) شنيدن و گفتن از علي (ع) نوشتن و خواندن و انديشيدن به عشق است شنيدن و گفتن از جوانمردي است و نوشتن و خواندن از ايمان خالصانه به معبود يگانه.
ياد علي (ع) يادپاكي، خلوص، شجاعت، عشق و ايمان و…. است و ذكر علي (ع)، ذكر عظمت انساني كه اين شهسوار يكه تاز بيهمتا نه در تاريخ اسلام، كه در تاريخ حيات آدمي يكه تاز عرصهي جوانمردي است. او عاشقترين عاشقان است، جوانمرد جوانمردان است، سرحلقوي عارفان است و نيز نشانهي خلوص ايمان است.