تاريخ يا علم گذشته نگري و استفاده از تجربيات و مطالعات و دستورات بزرگان چشمهايست جوشنده كه هيچگاه خشكي و سستي و فتوري در آن راه نيابد و بشر از اين راه موفق به كسب معلومات و به دست آوردن علوم مختلف گرديده زيرا تنها علمي كه دربارة گذشتگان و آثار آنان بحث نموده علم تاريخ است، البته با توجه به اينكه هر وقت تاريخ در ادبيات يا علوم يا سياست يا مسلك و طريقت يا دين و مذهب يا سرگذشت و زندگي افراد مختلف مطلبي را مورد طرح و بررسي قرار ميدهد نتيجهاش دربارة همان موضوع مطرح شده قابل توجه و دقت مي باشد. يكي از بزرگان جهان كه نامش براي هميشه در تاريخ اديان و علوم و فنون ادب و سياست (روش مملكت داري) باقي خواهند بود و نظيرش در خودش بايد جستجو شود علي بن ابيطالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف است. علي تنها فردي است در جهان، كه در خانة خدا به دنيا آمد و در خانة خدا رخت از اين جهان بر بست و بجنان جاوداني شتافت.وجود علي تنها براي اسلام مفيد نيست بلكه براي تمام جهان و جهانيان از هر نژاد و رنگي كه باشند گنجي گرانمايه و دولتي پاينده است.
با عدل علي چگونه ايد؟
اين خطابه را اميرالمؤمنين علي بن ابيطالب در روزهاي اول خلافت خود در مسجد پيغمبر در مدينه در حضور صدها هزارتن از سرداران سپاه اسلام و مردان عرب و عده بيشماري از مردم مدينه در حاليكه به شمشير خويش تكيه داده بودند ايراد نمودند.