سپاس خداوندي را درخور است كه به بركت اصحاب كسا، عرش و فرش بيافريد و نعمت در آن بگسترانيد و از براي جانشيني خود بر روي زمين انسان را از ماند آبي گنديده بسرشت و براي هدايت او پيامبران فرستاد. درود برون از شمارش بر خاتم پيامبران كه با ارائه رسالتش دين خدا را استواري بخشيد و بشر را به راه راست رهنمون شد و با وانهادن قرآن و عترت پاك، چراغ شريعت را تا قيام قيامت بيافروخت. و سلام بر گرامي دخت پيامبر، محبوبه داور، همسر حيدر، فاطمه زهرا باد.
صدايي از آن دور دور، از آن دور دور، مي آيد، كم قوت است اما نافذ، تيز رو، به نشانه دل، دلهاي گشاده بر صفا، دلهاي اهل، اهل حق، اهل ولايت. اين صدا، صداي بانوي بزرگ عالم است و گوش، گوش اين خدمتگزاران ديانت. كه مجموعه اي چنين لطيف را پس از بسيار رنج فراهم داشتن. چه رنجي؟ و چرا؟
كوشيدند ناجوانمرداني كه معاصر آن بانو بودند (و يا پس از آن با همان ناجوانمردي، بلكه سخت تر و ريا كارانه تر) كه اين صدا را در گلو، و سپس در يادها و خاطره ها خاموش و بي اثر گردانند. گرچه بسياري را توانستند، اما خداوند عزيز، آنچه را «نمونه آن بسيار» و «پرتوي از آن خرمن روشني» بود، به عنايت بر ما نگاه داشت «همه شكر گزاريم.»