بخشي وسيعي از كشور ايران از شرايط حاد اقليمي خاصه خشكي رنج مي برد و در آن مناطق خشكسالي هاي متوالي نيز فشار را بر محيط بيشتر مي كند و پديده بيابانفزاني را افزايش مي دهد. براساس طرح شناسائي كانون هاي بحراني فرسايش بادي، 170 كانون بحراني فرسايش بادي را در 14 استان بياباني داريم. كه در استان يزد 19 مورد مشاهده مي شود. كه يكي از پرخسارت ترين آن ها منطقه ميبد- صدوق هست كه نياز به طرح مطالعاتي اجرائي دارد.
محدود مطالعاتي در حدود 1379 هكتار وسعت داشتند و در ضلع جنوبي يزد- ميبد حدفاصل كيلومتر 30 تا 45 واقع شده و اين محدوده بخشي از دشت يزد – اردكان مي باشد و به دليل موقعيت خاص توپوگرافي و شراي حساس ژئومورفولوژي همواره در معرض فرسايش بادي و شكل گيري رخساره هاي فرسايش بادي است.
نتايج مطالعات بايد بيانگر آن است كه ، از نظر فيزيوگرافي : دشت با شيب 1% دامنه ارتفاعي 1116 تا 1160 متر مي باشد، متوسط بارندگي ساليانه در حدود 64 ميليمتر و متوسط درجه حرارت 21 و حداقل مطلق آن 16- ودرسال تنها يك ماه مرطوب دارد. اقليم آن فرا خشك مي باشد. ( روش دو مارتن) جهت بادهاي غالب عمدتاً شمالغرب بوده و ميانگين سرعت 5/4 و جهت وزي بادهاي شديد غربي تا جنوب غربي است.
منابع آب تماماً زير زميني و در عمق 60 تا 220 متري مي باشد در هر ساله 50 سانتيمتر افت دارد و كيفيت آن هم نامناسب است.
از نظر زمين شناسي مواد تشكيل دهنده، رسوبات كوارترنري متوسط تا ريزدانه مي باشد.
از نظر ژئوموفولوژي، كل محدوده در واحد دست سمر و داراي دو تيپ دست هر بخش آب و پوشيده مي باشد.