سید رحیم میرشاهولد مدیرکل سابق ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات آموزش و پرورش با تأکید بر اینکه کمکهای مردمی اختیاری است، گفت: وقتی کمکها اختیاری است زمان خاصی برای پرداخت مشخص نمیشود.
وی خاطرنشان کرد: کمک به مدارس باید به حساب مدرسه واریز
شود و بسیاری از مدارس هم اکنون دستگاه کارتخوان دارند، بنابراین دریافت
پول نقد و چک در وجه حامل، تخلف است.
میرشاهولد اضافه کرد: در بخش نظارت بر مدارس
غیردولتی، وظیفه ذاتی این اداره، بازرسی و سرکشی به مدارس است و در این
وظیفه مهم، نیروهای بخشهای مختلف ما را یاری میکنند، البته نهایتاً
مدیریت نظارت را اداره ارزیابی عملکرد انجام میدهد.
مدیرکل سابق ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات
آموزش و پرورش با بیان اینکه هر کجا با تخلف برخورد کنیم اغماض نخواهیم
کرد، گفت: متأسفانه در برخی مدارس عمل برخلاف قانون باب شده است و این
مسئله در مدارس شهرهای بزرگ بیشتر به چشم میخورد.
وی با اشاره به اینکه در بخش رسیدگی به شکایات حتی
لغو ابلاغ مدیر هم اتفاق افتاده است، گفت: مدارس غیردولتی حق اضافه دریافت
ندارند و اگر تخلف بکنند، هم هیأتهای نظارت و هم هیأتهای تخلف اداری
میتوانند رسیدگی کنند.
میرشاهولد با تأکید بر اینکه اولیا باید حساس باشند
و تخلفات را گزارش کنند، بیان داشت: تقاضایی از اولیای دانشآموزان داریم و
آن این است که مطابق آن چیزی که مقرر شده شهریه پرداخت کنند و اضافه بر آن
را نپردازند زیرا اگر پرداخت کنند و بعد شکایت کنند به گمان اینکه دیگر از
آنها ثبتنام به عمل نمیآید، به کار نادرستی دامن زدهاند.
مدیرکل سابق ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات
آموزش و پرورش ادامه داد: توصیه به مدیران این است که پایبند به مقررات
باشند تا مردم بتوانند به آنها اعتماد کنند زیرا در فضای اعتماد مردم
خودشان با میل و رغبت به مدارس کمک میکنند.
وی یکی از وظایف آموزش و پرورش را اعتماد سازی اولیا
دانست و خاطرنشان کرد: با توجه به محدودیت مالی و کافی نبودن سرانهها،
اعتمادسازی یکی از راههای جذب کمک مردم است و روشِ غلطِ ندادن کارنامه و
در تگنا گذاشتن والدین باعث کاهش اعتماد آنها میشود.
میرشاهولد ابراز داشت: اگر فضا دائم متشنج باشد و
همه از هم شکایت کنیم کمکی به نظام تعلیم و تربیت نمیکند؛ ما احتیاج به
تعامل و اعتمادسازی داریم.
مدیرکل سابق ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات
آموزش و پرورش بیان داشت: امیدواریم وضعیت اقتصادی ما به حدی برسد که دولت
همه هزینههای تعلیم و تربیت را پرداخت کند و مردم فقط در مسائل غیرمالی
مشارکت کنند.