نقش اطلاعات علمي و فني در توسعه اقتصادي و اجتماعي از چنان اهميتي برخوردار است كه، نه تنها براي جامعه كتابداري و اطلاع‌رساني جزو بديهيات به شمار مي‌آيد، بلكه بسياري از تصميم‌گيران نيز، به اهميت موضوع آگاه‌اند. ليكن با اين وصف، بايد اذعان داشت كه سياستگذاران و برنامه‌ريزان كشور، تاكنون اين پشتوانه قوي را در تصميم‌گيريها و برنامهريزيها، چنانكه بايد و شايد مورد اعتنا قرار نداده و يا آن را كلا ناديده گرفته‌اند. بر اثر آن، تلاشهاي كتابداران و اطلاع‌رسانان براي كسب جايگاهي مناسب، درصد برنامه‌هاي توسعه به منظور ايجاد ساختار اطلاعاتي منسجم، به نحوي كه كليه نهادهاي اطلاع‌رساني موجود را با يك برنامه بلندمدت به يكديگر مرتبط سازد، بي‌نتيجه مانده است.
امروزه در كشورهاي پيشرفته جهان، اطلاعات و شبكه‌هاي اطلاع‌رساني، چنان اهميت يافته‌اند كه از ضروريات حتمي و اجتناب ناپذير به شمار مي‌آيند. اما وضع در كشورهاي جهان سوم، به گونه‌اي ديگر است. در اين كشورها، از جمله ايران هنوز به اطلاعات، به عنوان يك منبع و پشتوانه قوي در توسعه برنامه‌هاي ملي توجه كافي مبذول نمي‌شود. ناگفته پيداست كه در تصميم‌گيريها، برنامهريزيها و تحقيقات، دسترسي به دامنه وسيعي از اطلاعات سازمان يافته حائز اهميت است، تا با انتخاب معقول نتايج مطلوب حاصل شود. حال اگر به دليل عدم وجود نظام اطلاعاتي متشكل، نتوان به اطلاعات موجود دست يافت، بالطبع كارايي اطلاعات ذخيره شده پراكنده، بسيار ناچيز خواهد بود.