اگرچه شروع علمي اندازهگيري، سنجش ، آزمودن و ارزشيابي مسائل مربوط به رفتار و فرآيند ذهني انسان، در قرن19 آغاز شده است . اما انسانها در همه اعصار و دوران تاريخ زندگي با استفاده از روشهاي مختلف به ارزيابي و سنجش همديگر ميپرداختند. چنانچه به كتابهاي قديمي از جمله كتابهاي ادبي كشور خودمان مراجعه نمائيم، ميتوانیم علاقمندي انسانها را به ارزيابي و سنجش تواناييها و استعدادها را مورد مشاهده قرار دهیم. گنجي (16-1370) در اين خصوص مينويسد :
«اگر ديوانهاي شعرا، مخصوصاً شاهنامه فردوسي را مطالعه كنيم به كلمات آزمايش، آزمون، آزمودن و امتحان برميخوريم كه همه حاكي از اين است كه انسانها هميشه در پي آزمودن يكديگر بودهاند .»
كنون من تو را آزمايش كنـم يكي سوي رزمت گرايش كنـــــم
فردوسي
زلشكر هرآنكس كه بُد زورمنـد بسودند سنگ آزمـــــــودن چند
فردوسي
من همي دانستمي بيامتحـان ليك كي باشد خبر همچون عيـان
مولوي
همه ما در طول زندگي خود در آزمونهای زيادي شركت كرديم در بعضي از اين امتحان ها موفق و در بعضي ديگر نيز شايد دچار ناكامي شدهايم. موفقيتها عموماً باعث شعف و شادماني و عدم موفقيت ما را دچار ناراحتي ميكند. اگر چه موفقيت و يا عدم موفقيت در يك آزمون به عواملي چون تواناییها، انگيزه، تلاش وپشتكار، حالات رواني و جسماني زمان اجراي آزمون، شرايط اجراي آزمون، علت يابيهايي موفقيت و شكستها (نسبت دادن) و نوع آزمون وابسته است .