بهداشت رواني و روانشناسي

افراد جامعه كنوني بيش از پيش نسبت به تنيدگي و پيامدهاي آن هوشيار شده اند. والدين و فرزندان مي دانند كه هسته خانوادگي دگرگون شده زندگي عصر ما چنان است كه در اغلب خانواده ها پدر و مادر هر دو بايد كار كنند تا بتوانند هزينه هاي روز افزون را تامين كنند. هشياري فزاينده افراد نسبت به رويدادهاي ضربه آميز زندگي لزوم توجه را به واكنشهاي افراد و شيوه اي كه در رويارويي با عناصر نتيدگي را اتخاذ مي كنند ضروري كرده است.

سازمان جهاني بهداشت، بهداشت رواني را چنين تعريف مي كند: بهداشت رواني در دوران مفهوم كلي بهداشت جاي مي گيرد و بهداشت يعني توانايي كامل براي ايفاي نقشهاي اجتماعي، رواني و جسمي، بهداشت تنها نبود بيماري باعث عقب ماندگي نيست.

معيار اصلي قضاوت درباره بهداشت رواني شخص اين است كه او بتواند با محيط خود مبادلات هماهنگ داشته باشد.

انسان سالم توانايي را دارد كه به طور دائم به دنبال رفع نيازهاي خود برود و در محيط به جستجو بپردازد. براي نيل به اين هدف او به همكاري دو عنصر حياتي نياز دارد: شخص و محيط.

اگر خود شخص را كنار بگذاريم هرچه در اطراف باقي مي ماند محيط محسوب خواهد شد. بنابراين براي هر شخص محيط هاي مختلفي وجود دارد: مدرسه، محيط كار، محل سكونت و غيره.

مي توان عوامل تشكيل دهنده محيط كار را به دو گروه عمده تقسيم كرد: عوامل فيزيكي و عوامل انساني.

جاي ترديد نيست كه هر دو عامل مي توانند بر بهداشت رواني مديران اثر مثبت يا منفي داشته باشند.

امروزه استرس به عنوان مهمترين فاكتور به وجود آورنده امراض روحي، جسمي و رفتاري انسانها توجه پزشكان روانشناسان و دانشمندان علوم رفتاري و مديريت را به خود معطوف نموده به طوري كه بايد عنوان نمود كه فشارهاي عصبي نقش مهمي در فراهم نمودن مشكلات روحي و جسمي در انسانها ايفا مي كند.

مديران به واسطه سختي كار و مسئوليت زياد عوامل تحت فشار مي باشند، استرس بازده مديران را كاهش مي دهد و براساس يافته هاي مطالعات متعدد، استرس ضمن كاهش بازدهي كار مديران لذت زندگي را از افراد سلب مي كند. در نتيجه بر بازده كل نظام آموزشي اثر مي گذارد.