با پيشرفت تكنولوژي و ايجاد شرايط تورمي اشخاص نياز روزافزون به سرمايه جهت فعاليتهاي اقتصادي و عمراني خود پيدا نمودند. همچنين جهت آتيه فرزندان خود و تحصيلات عاليه آنها و تهيه جهيزيه و هزينه ازدواج آنها و موارد ديگر نياز به سرمايه داشتند واز طرفي راههاي متداول سرمايه گذاري مانند سپرده هاي كوتاه مدت و بلند مدت بانكها، مشاركت در طرحهاي عمراني و … نياز به سرمايه انبوده دارد. بنابراين بايد سرمايه گذاري تدريجي باشد كه آنهم بروز عواملي چون نقص عضو و از كار افتادگي و فوت مانع آن است پس بيمه مطمئن ترين راه جهت درست يابي به سرمايه است.
اين فكر مسئولين شركتهاي بيمه را وادارل ساخت تا نوعي از بيمه عمر كه به بيمه عمر مختلط پس انداز مشهور است را طراحي كنند. اين بيمه هم اگر با طرح عادي باشد در شرايط تورمي جوابگو نيست، پس نوعي از بيمه عمر و پس انداز طراحي شد كه به ضريب افزايشي مشهور است و در آن با بالا رفتن تورم حق بيمه هم بالا مي رود و بنابراين اثر تورم در سرمايه پايان دوره بسيار ناچيز است.