دانلود طرح جابر اثر کلر زنی آب بر رشد جلبک ها

قسمتی ازین مجموعه

کُلرزنى مهم‌ترین پیشرفتى است که در عمل تصفیهٔ آب به‌دست آمده است. کلرزنى مکمل پالایش است و نه جانشین آن. کلر عوامل میکروبى بیمارى‌زا را مى‌کشد ولى بر هاگ میکروب‌ها و بعضى ویروس‌ها (مانند ویروس فلج‌اطفال و ویروس هپاتیت‌هاى ویروسی) تأثیرى ندارد مگر آنکه مقدار آن بسیار باشد. کلر، علاوه بر اثر میکروب‌کش چند ویژگى‌ مهم دیگر از نظر تصفیهٔ آب دارد؛ از این قرار: آهن، منیزیوم و هیدروژن سولفید را اکسیده مى‌کند، بعضى اجزاء مولد بو و طعم بد را از بین مى‌برد، از رشد جلبک‌ها و زیست‌مندهاى مولد لجن لزج جلوگیرى مى‌کند و بالاخره به انعقاد آب هم کمک مى‌کند.افزودن کلر به آب به تنهائى کلرزنى نیست بلکه باید براى اطمینان از درستى کلرزنى چند قاعده رعایت شود؛ پیش از هر چیز آبى که قرار است کلرزنى شود باید صاف و بدون کدورت باشد، زیرا کدورت از کارسازى کلرزنى جلوگیرى مى‌کند. دیگر آنکه باید کلر مورد نیاز براى آب برآورد شود. زیرا کلر مورد نیاز آب با مقدار کلرى که به آب زده مى‌شود متفاوت است، مقدار کلر باقى مانده در پایان یک مدت معین (به‌طور معین شصت دقیقه) در یک حرارت معین و pH معین آب هم تفاوت مى‌کند. به‌عبارت دیگر آن مقدار کلر نیاز است که براى از بین ‌بردن میکروب‌ها، اکسیده کردن همهٔ مواد آلى و مواد آمونیاکى موجود در آب، به‌کار مى‌رود. نقطه‌اى که کلر مورد لزوم براى آب برآورد مى‌شود نقطهٔ شکست نامند و اگر بیش از این نقطه به آب کلر افزوده شود کلر باقى ماندهٔ آزاد (Hocl و Ocl) در آب پیدا مى‌شود. سوم آنکه زمان تماس با کلر رعایت شود. لازم است لااقل به مدت یک ساعت کلر باقى‌ مانده با میکروب‌ها و ویروس‌ها در تماس باشد تا آنها کشته شوند. ولى باید توجه داشت که کلر با هاگ‌ها، کیست تک‌یاخت‌هاى انگلى و تخم کرم‌ها – جز به مقادیر بسیار – اثرى ندارد.