قسمتی ازین مجموعه
بیشتر تمدنهای بشری در کنار آبراهها شکل گرفته و مسلماً قایق و بعدتر کشتی وسیلهای مهم برای تردد و حمل و نقلشان بودهاست. اما مشهورترین تمدنی که از دریانوردی سود برد و آن را توسعه داد تمدن فینیقیه بود، آنها با توسعه دریانوردی توانستند در دریای مدیترانه امپراتوری دریایی خود را از سواحل لبنان امروزی تا تونس و مراکش (کارتاژ آن زمان) ایجاد کنند. در سنگ نگارههای تمدن آشور فینیقیان سوار بر کشتیهای پارویی در حال حمل الوارهای سدار لبنانی دیده میشوند. هم چنین آشوریها خود از کشتی بهعنوان وسیله حمل و نقل و جنگ استفاده میکردند.
بر اساس تورات و قرآن، نوح پیامبر دستور ساخت کشتی بزرگی را از سوی یهوه (الله در قرآن) دریافت کرد که ساخت آن سالها طول کشید، کشتی میبایست آن قدر بزرگ میبود که علاوه بر آدمیان (خویشان و پیروان نوح) از همه گونه جاندار، جفتی نیز در کشتی جای بگیرد تا بعد از پایان سیل بزرگ ادامه حیات بر روی زمین ممکن باشد. کشتی بعدها بر روی قله کوه آرارات نشست. هنوز برخی از باستانشناسان به جستجو برای یافتن بقایایی از این کشتی ادامه میدهند. در میان تمدنهای میانرودان نیز داستانی مشابه وجود داشتهاست.
تسلط یونانیهای باستان بر کشتی و دریانوردی توانست آنها را در نبرد دریایی با خشایارشا شاهنشاه هخامنشی، علیرغم شکست در نبرد زمینی، پیروز کند. در بین اقوام مدیترانهای کشتی نقش مهمی در تحولات بازرگانی و نظامی بازی میکردهاست. رومیها نیز از کشتی برای تسلط بر مدیترانه استفاده کردند. بعدها اروپاییان با به کارگیری قطبنما بعد از دوره رنسانس آغاز به جستجوی کره زمین کردند و چیرگی بر فناوری کشتی سازی و دریانوردی و یافتن منابع جدید و ایجاد مستعمرات توانست آنها به قدرتهای برتر جهان تبدیل کند.