در حال و هوای کنونی کشور، بیش از هر زمان دیگری ، این ضرورت احساس می شود که سیره شخصیت‌های برجسته و پیشکسوت و انقلابی نظام اسلامی مورد بازخوانی و بازگویی قرار گیرد تا نسل جوان با فضیلت پیشگامان انقلاب بیشتر آشنا شوند و سرمایه‌ای بیندوزند برای نقش‌آفرینی در استمرار نظام اسلامی، زیرا چنانکه گفته‌اند رمز بقای هر پدیده را می‌بایست در علت پیدایش آن جست‌وجو کرد و امروز نیز حیات انقلاب اسلامی نیازمند حضور سیاستمدارانی اخلاق‌مدار می‌باشد که راه پیشینیان را ادامه دهند و باید این نگرانی را جدی گرفت که مبادا زمین‌گیر شدن معدودی از دولتمردان در برابر وسوسه‌های نفسانی و پول و قدرت و زیاده‌طلبی‌های زن و فرزند و امثال آن خدای ناکرده، جوانان را دلسرد یا همرنگ جماعت دنیاطلب نماید
ششم دی ماه امسال مصادف است با پنجمین سالگرد درگذشت استاد سیدعلی اکبر پرورش؛ انسان وارسته‌ای که مقام معظم رهبری از او با عنوان «یاور صدیق انقلاب» یاد فرمودند و « لهجه صادق، دل با اخلاص ، خلق نیک و زندگی پاک و شرافتمندانه» را از جمله سجایای اخلاقی آن بزرگوار برشمردند.
آقای پرورش ویژگیهای متعددی داشت که او را در میان دیگران متمایز می‌ساخت. ایشان سخنرانی توانمند، ادیبی فاضل، سیاستمداری مبارز و انقلابی، عارفی مخلص، اسلام‌شناسی مردمی، مسلمانی ولایت‌مدار و عاشقی شیفته حضرت ولی‌عصر(عج) بود اما اگر بخواهیم ایشان را در یک کلمه معرفی کنیم باید بگوییم پرورش معلمی دردمند بود یعنی شاگرد ممتاز پیامبر گرامی اسلام (ص) که خود را «معلم» معرفی فرموده است.
آری «معلم عزیز ما» از هر فرصتی ، حتی فضای رعب‌آور پادگان شاهنشاهی برای آموزش معارف دینی و تربیت اسلامی، بهره می‌گرفت و اگر چه در سال 1347 به عنوان دبیر آموزش‌وپرورش یکی از شهرها استخدام شد اما معلم سیاری بود که در هر جای ایران موقعیت را مناسب می‌یافت، به آنجا سفر می‌کرد و مخاطبان را با مکتب اهل بیت (ع) آشنا می‌ساخت و البته عموم مردم و دانش‌آموزان اصفهان بخصوص دبیرستان‌های هراتی و احمدیه و هنرجویان هنرستان‌های اصفهان، از فیض وجود ایشان بهره بیشتری گرفتند و به تعبیر عارفانه خود آن بزرگوار « مست فیض» شدند.
طبعاً با اوج‌گیری نهضت اسلامی ، « معلم عزیز ما» نیز به عنوان یکی از تأثیرگذارترین شخصیت‌های مبارز کشور و اصفهان، نقشی فعال ایفا کرد و با سازماندهی تحصن‌ها و گروه‌های انقلابی و نظامی و جامعه معلمان به موازات سخنرانی‌های آتشین، ضرباتی بر رژیم شاه وارد ساخت. پس از پیروزی انقلاب نیز استاد پرورش به عنوان یکی از اعضای مجلس خبرگان قانون اساسی از طرف مردم اصفهان انتخاب و در دوره اول مجلس به عنوان نایب رئیس اول برگزیده شد.
در دفاع مقدس به عضویت شورای عالی دفاع انتخاب گردید و با توجه به سوابق آشنایی‌اش با فرماندهان انقلابی نظیر شهید نامجو، شهید صیاد شیرازی، شهید کلاهدوز و سرلشکر ابراهیم صفوی، در تقویت روحیه نیروهای مسلح و حفظ وحدت آنان نقشی تأثیرگذار داشت.
باور و ارادت قلبی « معلم عزیز ما» به ولایت فقیه، موجب شد که در بزنگاه‌های حساس و نقاط عطف سیاسی ، نظیر غائله بنی‌صدر ، جریان خلق مسلمان، عزل قائم مقام رهبری، پذیرش قطعنامه 598 و بعدها در جریان فتنه‌های تیر 78 و سال 88 برای تبیین مسائل و افزایش بصیرت خواص و جامعه وارد صحنه شود.
مردمی بودن، ساده‌زیستی، شب زنده‌داری، ذوق ادبی و شوخ‌طبعی و در عین حال صراحت لهجه و شجاعت در بیان حق، خصوصاً در برابر شخصیت‌ها و مسئولان عالی‌مرتبه ، از ویژگیهای برجسته معلم عزیز ما بود. آن بزرگوار در زندگانی شخصی هیچ‌گاه از زل معلمی خارج نشد و از یک خانه اجاره‌ای در ابتدای زندگی آغاز کرد و در پایان هفتاد و یک سال عمر پربرکت خود در خانه‌ای دو طبقه و ساده همراه با فرزندش زندگی می‌کرد و جز حقوق بازنشستگی معلمی، سرمایه‌ای برای خویش نیندوخت و این درس امروز «پرورش» به شیفتگان ثروت و قدرت و هشدار به تمامی دولتمردان است.
در مهرماه 1390 مراسم تجلیل از استاد پرورش در اصفهان برگزار شد و شخصیت‌هایی همچون آیت‌الله مظاهری ، آیت‌الله جعفرسبحانی ، مرحوم عسکراولادی و ... جلوه‌هایی از ویژگیهای برجسته معلم عزیز ما را توصیف کردند و مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی گفتند:
تجلیل از برادر فاضل و بزرگوارمان استاد سیدعلی اکبرپرورش، تجلیل از یک نسل فرهنگی، مبارز و مجاهد است.
اینک سالهاست که جمع زیادی از شاگردان آن معلم عزیز ،درسراسر کشور در سمت‌های مختلف به فعالیت و خدمت به جامعه مشغولند و یکی از ثمرات عمر بابرکت ایشان که کمتر مورد توجه قرار گرفته این واقعیت است که یک معلم تا چه اندازه می‌تواند در سرنوشت جامعه و کشور خویش، حتی پس از پایان حیات مادی‌اش، نقش‌آفرینی کند و تأثیرگذار باشد و این هم درسی است برای آموزش‌وپرورش و جامعه فرهیخته کشور که تلاش‌های مجاهدانه آنان در تربیت کودکان و نوجوانان ، چه آثار شگفت‌انگیز و مستمری در پیشرفت کشور بر جای خواهد گذاشت. لذا انتظار می‌رود وزارت آموزش‌وپرورش برای بهره‌گیری از میراث فکری، اخلاقی و علمی استاد پرورش ، حرکتی برنامه‌ریزی شده را آغاز نماید و ایشان را به عنوان « معلم‌تراز» نظام اسلامی به جامعه مسلمان معرفی نماید.
محمود فرشیدی
