كنترل هاي داخلي:
سياست ها و روش هاي تدوين شده توسط واحد تجاري جهت تأمين اطمينان نسبي از دستيابي از اهداف سازماني واحد تجاري و در واقع براي دست يابي به اهداف مديريت در جهت حصول اطمينان از رعايت رويه هاي مورد نظر مديريت، حفاظت از دارايي ها، پيشگيري و كشف تقلبات و اشتباهات دقيق و كامل بدون مدارك حسابداري و تهيه به موقع صورت هاي مالي قابل اعتماد.
سيستم كنترل داخلي به مديريت در جهت قابليت اتكا لازم اطلاعات حسابداري كه جهت اخذ بسياري از تصميمات تجاري هستند، اطمينان نسبي مي دهد. در واقع تصميمات مديريت به صورت رويه هاي شركت در مي آيند و اين رويه ها بايد به مقام قسمت هاي شركت ابلاغ و اجراي آن به طور منظم پيگيري شود تا موثر باشند.
سيستم كنترل داخلي نسبت به رعايت رويه هاي پوشيده اطمينان لازم را به وجود مي آورد. كنترل هاي داخلي براي حسابرسان نيز داراي اهميت زيادي است چراكه حسابرسان به كيفيت كنترل هاي داخلي بيشتر از هر عامل ديگري براي تعيين نحوه ي رسيدگي هايشان توجه مي نمايند.
كنترل هاي داخلي حسابداري در برابر كنترل هاي داخلي اداري:
كنترل هاي داخلي حسابداري، كنترل هايي هستند كه به طور مستقيم و قابليت اتكاء مدارك حسابداري و صورت هاي مالي اثر دارند. به عنوان مثال:
تهيه صورت مغايرت بانكي توسط فردي مستقل از مسئول وجوه نقد شركت يك كنترل داخلي حسابداري است كه احتمال در انعكاس مطلوب وجوه نقد در صورت هاي مالي را افزايش مي دهد. اما برخي از كنترل ها در واحدهاي تجاري وجود دارند كه بر صورت هاي مالي تأثيري ندارند و يا تأثيرات اندك است. اين گونه كنترل ها را كنترل هاي داخلي اداري مي نامند كه توسط مديريت جهت دستيابي به كارآيي عملياتي و رعايت رويه هاي مقرر در دواير و قسمت هاي مختلف سازمان برقرار كرده اند.
طبق استانداردهاي حسابرسي، حسابرسان تنها بايد به آن گروه ازكنترل هاي داخلي توجه كنندكه براي پيشگيري يا كشف موارد روية نادرست صورت هاي مالي طراحي شده است. رسيدگي به ساخت / كنترل داخلي براي مقاصد حسابرسي صورت هاي مالي شامل 3 عنصر زير است: 1- محيط كنترلي 2- سيستم حسابداري 3- روش هاي كنترلي