(فصل دوم تحقیق)
مشخصات این متغیر:
منابع: دارد
پژوهش های داخلی و خارجی: دارد
کاربرد این مطلب: منبعی برای فصل دوم پایان نامه، استفاده در بیان مسئله و پیشینه تحقیق و پروپوزال، استفاده در مقاله علمی پژوهشی، استفاده در تحقیق و پژوهش ها، استفاده آموزشی و مطالعه آزاد، آشنایی با اصول روش تحقیق دانشگاهی
نوع فایل:wordوقابل ویرایش
ضرورت ایجاد سازمان «همكاری برای عمران منطقهای» را باید در شرایط سیاسی و اقتصادی ایران، پاكستان و تركیه در دهه 1960 جستجو كرد. از نظر شرایط اقتصادی سه كشور بنیانگذار، در پی اجرای طرحهای صنعتی كردن خود به شیوه غربی بودند. محدودیت ذخایر معدنی، نیاز به اجرای طرحهای صنعتی، دریافت فناوری و استفاده از امكانات رفاهی منطقهای از جمله دلایل شكلگیری سازمان عمران منطقهای بود. ولی اعضا نتوانستند راهكارهای مناسب و كارآمدی را به منظور حركت منابع و عوامل تولید (سرمایه، نیروی كار و كالا) در منطقه فراهم آورند.
در سال 1985 سازمان همكاری اقتصادی (اكو) جایگزین سازمان عمران منطقهای شد. از هنگام تشكیل سازمان همكاری اقتصادی تا تصویب پروتكل اصلاحی پیمان ازمیر (1990) این سازمان فعالیت چشمگیری نداشت. پس از آن نیز تا پیوستن كشورهای آسیای مركزی، آذربایجان و افغانستان، نشستهای رهبران و مسئولان كشورهای عضو، تنها بیانگر ادامه فعالیت این سازمان بود.
با گسترش سازمان اكو مرحلهی جدیدی در فعالیت آن آغاز شد. گرد آمدن ده كشور در یكی از پراهمیتترین مناطق استراتژیك جهان، سبب توجه روزافزون به این سازمان شد. قرار گرفتن منطقه اكو در مسیر اتصال بازارهای شرقی ـ غربی و شمالی ـ جنوبی آسیا و اروپا بر اهمیت آن افزود.
اكنون نزدیك به سه دهه از عمر این سازمان میگذرد. مروری بر عملكرد، تصمیمها و برنامهها و فعالیتهای ایران سازمان برای ادامه كار آن ضروری است. به همین دلیل با نگاهی به ساختار و اهداف آن، تحولات و اقدامهای سازمان مورد بررسی قرار گرفت. بر این اساس نخست، روند شكلگیری سازمان آر.سی.دی همراه با فعالیت و عملكرد آن تشریح شد كه كارشناسان فعالیتهای آن را در مقایسه با ظرفیتهای سه كشور یاد شده مناسب و كافی ارزیابی نكردهاند.
پس از افزایش تعداد اعضای سازمان وجههی بینالمللی آن ارتقا یافت و فعالیتهای آن نیز گسترده شد. قطعنامههای مجمع عمومی سازمان ملل در مورد اكو (دوازده قطعنامه) اهمیت این سازمان را نشان میدهد. یادداشت تفاهمهای اكو و سازمانهای منطقهای و بینالمللی نیز گستردگی ظرفیتهای این سازمان در برآورده كردن اهداف اعضا آشكار میكند. در این كتاب فعالیت اكو در چهار حوزهی بازرگانی، حمل و نقل، انرژی و فرهنگی ـ اجتماعی بررسی شده است. همكاریهای اقتصادی و تجاری نشان میدهد، در پی توافق اعضای این سازمان اقدامهایی هم انجام شده است.
ضرورت ایجاد سازمان «همكاری برای عمران منطقهای» را باید در شرایط سیاسی و اقتصادی ایران، پاكستان و تركیه در دهه 1960 جستجو كرد. از نظر شرایط اقتصادی سه كشور بنیانگذار، در پی اجرای طرحهای صنعتی كردن خود به شیوه غربی بودند. محدودیت ذخایر معدنی، نیاز به اجرای طرحهای صنعتی، دریافت فناوری و استفاده از امكانات رفاهی منطقهای از جمله دلایل شكلگیری سازمان عمران منطقهای بود. ولی اعضا نتوانستند راهكارهای مناسب و كارآمدی را به منظور حركت منابع و عوامل تولید (سرمایه، نیروی كار و كالا) در منطقه فراهم آورند.
در سال 1985 سازمان همكاری اقتصادی (اكو) جایگزین سازمان عمران منطقهای شد. از هنگام تشكیل سازمان همكاری اقتصادی تا تصویب پروتكل اصلاحی پیمان ازمیر (1990) این سازمان فعالیت چشمگیری نداشت. پس از آن نیز تا پیوستن كشورهای آسیای مركزی، آذربایجان و افغانستان، نشستهای رهبران و مسئولان كشورهای عضو، تنها بیانگر ادامه فعالیت این سازمان بود.
با گسترش سازمان اكو مرحلهی جدیدی در فعالیت آن آغاز شد. گرد آمدن ده كشور در یكی از پراهمیتترین مناطق استراتژیك جهان، سبب توجه روزافزون به این سازمان شد. قرار گرفتن منطقه اكو در مسیر اتصال بازارهای شرقی ـ غربی و شمالی ـ جنوبی آسیا و اروپا بر اهمیت آن افزود.
اكنون نزدیك به سه دهه از عمر این سازمان میگذرد. مروری بر عملكرد، تصمیمها و برنامهها و فعالیتهای ایران سازمان برای ادامه كار آن ضروری است. به همین دلیل با نگاهی به ساختار و اهداف آن، تحولات و اقدامهای سازمان مورد بررسی قرار گرفت. بر این اساس نخست، روند شكلگیری سازمان آر.سی.دی همراه با فعالیت و عملكرد آن تشریح شد كه كارشناسان فعالیتهای آن را در مقایسه با ظرفیتهای سه كشور یاد شده مناسب و كافی ارزیابی نكردهاند.
پس از افزایش تعداد اعضای سازمان وجههی بینالمللی آن ارتقا یافت و فعالیتهای آن نیز گسترده شد. قطعنامههای مجمع عمومی سازمان ملل در مورد اكو (دوازده قطعنامه) اهمیت این سازمان را نشان میدهد. یادداشت تفاهمهای اكو و سازمانهای منطقهای و بینالمللی نیز گستردگی ظرفیتهای این سازمان در برآورده كردن اهداف اعضا آشكار میكند. در این كتاب فعالیت اكو در چهار حوزهی بازرگانی، حمل و نقل، انرژی و فرهنگی ـ اجتماعی بررسی شده است. همكاریهای اقتصادی و تجاری نشان میدهد، در پی توافق اعضای این سازمان اقدامهایی هم انجام شده است.
علوم انسانی