جوشکاری در ساختمانهای فولادی
جوش دادن عبارت از ایجاد پیوستگی مولکولی بین دو یا چند قطعه فلزی که دست کم یکی از آنها به طور موضعی تحت اثر حرارت خمیری یا مذاب درآمده باشد. این عمل ممکن است بدون فشار یا تحت فشار انجام پذیرد. متداولترین انواع جوش، جوش ذوبی است در یک اتصال جوش ذوبی دو قسمت کاملاً مجزا به چشم میخورد که شامل موارد زیر است.
1- منطقه ذوب شده و نواحی بلافاصله همجوار آن
2- فلز مبنا (فلز مورد جوش)
منطقه ذوب شده که از انجماد فلز مذاب به دست آمده است ضمن جوشکاری تغییر و تحولات بافتی، شیمیایی و فیزیکی مییابد. فلز مبنا اثر یک تحول حرارتی قرار میگیرد که نتایج آن در هر نقطه به عواملی مانند فاصله آن نقطه از محل اتصال، حرارت ایجاد شده در موقع جوشکاری، تواتر گرم و سرد شدن، نوع فلز و جز اینها بستگی دارد. تغییر و تحول منطقه ذوب شده و فلز مبنا ممکن است به نتایجی به شرح زیر منجر شود.
1- تغییر مشخصات مکانیکی فلز
2- افزایش تردی نوار جوش در درجه حرارت های متعارف یا درجه حرارتهای پایین
3- افزایش حساسیت در مقابل ترک خوردگی
4- ایجاد حبابهای هوا در نوار جوش
5- تقلیل مقاومت در مقابل خورده شدن و زنگ زدن
شدت و ضعف اثرات فوق به نوع جوش و روش انجام آن، یعنی به طرز تامین حرارت لازم برای جوشکاری بستگی دارد. بر حسب منبع حرارتی مورد استفاده، انواع مختلف جوشکاری تشخیص داده میشود. جوشکاری با گاز که در آن شعلههای با درجه حرارت زیاد مورد استفاده قرار میگیرد. شعله از سوختن هیدروکربورها با کسیژن حاصل میشود. مهمترین و متداولترین این نوع جوشکاریها جوش اکسی استیلن است.
کاربران عزیز توجه داشته باشید هنگام دانلود فایل از مرورگر internet explorer استفاده نکنید تا با مشکل روبه رو نشوید.
عمران و ساختمان