چكیده
تدوین  كنندگان قانون مدنی ایران جلد اول قانون مزبور را از دو منبع اساسی، یكی  حقوق امامیه و دیگری قانون مدنی فرانسه اقتباس كردند و انصافاً در كار خود  توفیق چشمگیری داشتند. تأثیر این دو منبع در قانون مدنی ما باعث شده تا  مفسرین و اساتید حقوق در تفسیر بعضی مواد قانون مدنی دچار مشكل شوند و در  نتیجه برای تفسیر بعضی از مواد از مراجعه مستقیم و دقیق به منابع حقوق  اسلامی و حقوق فرانسه گریزی نباشد. از جمله شاخصترین موادی كه تجلی دو  دیدگاه حقوق اسلامی و حقوق فرانسه در آنها مشهود است مواد 199 و مخصوصاً  200 قانون مدنی در باب اشتباه است كه بحثهای پیرامون آنها بعد از هفتاد و  پنج سال كه از تصویب قانون مدنی میگذرد هنوز پایان نیافته است. اساتید  حقوق در این باب تحقیقات گرانبهائی كرده و در كتابها و مقالات متعدد حقوقی  در این باره اظهارنظرهای عالمانهای كردهاند. آنچه در این مقاله میآید  نیز كوشش نوینی در تفسیر ماده 200 قانون مدنی با توجه به تحقیقات اساتید  بزرگوار و با عنایت به منابع فقهی و اروپائی ذیربط است.
 
فهرست مطالب:
چکیده   ۱
مقدمه   ۲
الف ـ حقوق فرانسه   ۴
۱٫ نظریه نوعی «Theorie objective»   ۴
۲٫ نظریه «شخصی» « Theorie subjective»   ۴
۳٫ نظریه مختلط یا نظریه وسط   ۶
ب ـ حقوق ایران   ۷
۴٫ رویه قضایی ایران متأسفانه در این زمینه رهنمودی ندارد.   ۱۲
ج ـ نظر مورد انتخاب   ۱۳
منظور از خود موضوع معامله   ۱۳
منظور از عدم نفوذ   ۱۵
ماده ۱۹۴ تصریح دارد:   ۱۶
ماده ۷۶۲ قانون مدنی میگوید:   ۱۶
ماده ۳۵۳ قانون مدنی قابل دقت است، که میگوید:   ۱۶
د ـ بعضی نکات ضروری   ۲۲
الف: بطلان مطلق و بطلان نسبی “Nullite absolue et Nullite relative”   ۲۴
ب: عدم نفوذ   ۲۴
ج: حق فسخ   ۲۵
د: مقایسه بطلان نسبی با عدم نفوذ و حق فسخ   ۲۵
کتابنامه:   ۲۷ 
 
            فقه و حقوق اسلامی