از ديرباز، در كشور ايران گياهان دارويي را شناخته و از آن جهتِ درمان بيماريها سود مي جسته اند، حكيمان و طبيبان بزرگ كشور كه شهرتشان عالمگير بوده و تا همين اواخر كتب علمي ايشان در دانشگاههاي خارج از كشور تدريس مي شده است، بهترين داروهاي خود را از گياهان تهيه و تأمين مي كرده اند.
متأسفانه، هجوم فرآورده هاي شيميايي كم كم استفاده از اين فرآورده هاي خاموش طبيعت كه مؤثرترين و باارزش ترين و شفابخش ترين مظهر عظمت خداوندي است را به فراموشي سپرد و به تدريج استفاده از آنها را با خرافات و عقايد موهوم و كهنه پرستي آميخته ديدند و كمتر محقّقي، شهامت توصيه استفاده از گياهان دارويي را مي داشت.
خوشبختانه، با پيشرفت علم و توجه دانشمندان و جهانيان به اثرات زيانبار استفاده از تركيبات شيميايي، مجدداً دنيا رو به استفاده از فرآورده هاي گياهي و طبيعي آورده است. با روي آوردن به استفاده از فرآورده هاي گياهي و مصرف روزافزون آن در جهان چه در صنايع و چه در داروسازي فرصت طلايي است تا از آن به بهترين نحو ممكنه استفاده نمود. در تحقيقات سالهاي اخير، مشخص شده كه در ايران بيش از شش هزار (6000) گونة دارويي، وجود دارد