در پروسه هاي سيستم هاي ارتباطي 2 فلسفه در ارتباط با نحوه آزمون سيتسم ها وجود دارد كه اين دو فلسفه عبارتند از:
-روش كمان گرا، perfection كه در آن روش به سيستم تحت آزمايش
Derice unden test (DUT) سيگنال هايي اعمال مي گردد كه منبع توليد آن سيگنالها ، پيام هايي با كارآيي بالاتر از حد نياز Dut را توليد مي نمايد.
-روش «بدترين حالت ممكن worst case» كه در اين روش به Dut سيگنالهايي اعمال مي شد كه همانند سيگنالهاي معمولي موجود در سيستم مي باشد.
به طور مرسوم صنايع مخابراتي از روش كمال گرا و تجهيزات ارتباطي (Communication) از روش بدترين حالت ممكن استفاده مي نمايد. استاندارد جديد IEEE 8023ae (كه در آن سيگنال آزمون بطور عمدي به طور كامل تخريب مي گردد) مشخص مي سازد كه برخي از تجهيزات 10GE كه در شبكه نصب ميگردند بايد براي اولين بار به روش بدترين حالت ممكن مورد آزمايش قرار گيرد. هدف ارائه اين مقاله بررسي و مقايسه اين دو روش و فلسفه آزمون و همچنين بررسي اثر آنها از زمان نصب و ارائه سيستم به بازار هزينه ها و امكان سازگاري با ساير روشهاي نهاد و تجهيزات بوده است