تصويب قانون ثبت اسناد و املاك در سال 1310 و همچنين آييننامه اجرايي آن در سال 1317، بسياري از مفاهيم مربوط به ثبت اسناد و املاك تعريف شد؛ اما در هيچيك از مواد قانوني از خلاصه معامله تعريف مشخصي ارائه نگرديده و آنچه از مواد مختلف، بهخصوص ماده 26 قانون ثبت اسناد و املاك و نيز مواد 104 و 122 آييننامه قانون ثبت مستفاد ميشود اين است كه خلاصه معامله برگ مخصوصي است كه سردفتر اسناد رسمي هنگام انتقال تمام يا قسمتي از املاك ثبت شده _چنانچه به صورت مشاع يا مفروز باشند_ و يا واگذاري حقي نسبت به عين آن املاك و نيز عمري و رقبي و سكني و معاملات مربوط به انتقال منافع ملك _اگر براي مدتي بيش از 3 سال باشد_ و يا انتقالاتي كه به طور شرطي و رهني صورت ميپذيرد و همچنين صلحهاي محاباتي، حتي اگر با حق خيار فسخ باشد، مكلف است خلاصهاي از معاملات مذكور را كه نزد او واقع شده و در دفترخانه اسناد رسمي يا دفتر معاملات غيرمنقول ثبت گرديده است، روي آن برگهها نوشته و پس از امضاي خود و متعاملان و دفتريار اول (چنانچه داشته باشد)، نسخهاي از آن را به هريك از متعاملان داده و نسخهاي ديگر را به ضميمه لاشه سند تنظيمي، به صورت مستقيم و حداكثر ظرف 5 روز به اداره ثبت محل وقوع ملك تسليم نموده و در قبال آن رسيد اخذ كند.(ماده 36 آييننامه دفاتر اسناد رسمي)