روشهای اندازه گیری پایداری

هدف از این تحقیق روشهای اندازه گیری پایداری بصورت کامل و جامع و با منابع جدید می باشد.

مقدمه:

هر چند مقالات زیادی در دهه گذشته در حوزه پایداری به رشته تحریر درآمده است لیکن بیشتر به بیان مزایای پایداری و اثرات آن پرداخته‌اند و کمتر وارد بحث معیارها و سنجه‌های انداز‌ه‌گیری پایداری شده‌اند. اندک مقالات منتشر شده‌ای هم که به ارائه معیارهای اندازه‌گیری پایداری پرداخته‌اند بیشتر بعد محیط را به عنوان ستون اصلی پایداری در نظر گرفته و معیارهای ارائه شده بیشتر در آن حوزه می‌باشد. این روند در حیطه تخصصی مدیریت زنجیره تأمین پایدار بیشتر صادق است. در چند سال اخیر سازمان‌ها برای اندازه‌گیری پایداری علاقه بیشتری به سه بعد اصلی (TBL) به طور همزمان نشان داده‌اند.

گزارش‌های پایداری یک فعالیت اختیاری است که دارای 2 هدف اصلی می‌باشد: 1- ارزیابی وضعیت فعلی سازمان از نظر ابعاد اجتماعی، محیطی و اقتصادی. 2- ابلاغ تلاش‌های شرکت و پیشرفت‌ها در زمینه پایداری به سهامداران. (Dalal-Clayton and Bass, 2002).ارائه گزارش‌های رسمی پایداری به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا موفقیت‌های برنامه‌هایشان را مشخص کنند و نگرششان را برای در نظر گرفتن مشتریان، سهامداران، کارکنان و همتایان روشن سازند (Wheeler et al, 2003; Jenkins, 2004).

به صورت کلی می‌توانیم برای اندازه گیری پایداری 2 نوع رویکرد را در ادبیات مشاهده کنیم، بعضی از رویکردها با ارائه مدلی برای ارزیابی پرداخته‌اند و بعضی از مقالات به ارائه شاخص‌ها پرداخته‌اند و مدل خاصی ارائه نداده‌اند. در ادامه روش GRI به عنوان یکی از اصلی‌ترین روش‌های اندازه گیری به تفصیل بررسی می‌شود و جمع بندی مدل‌ها و سنجه‌ها ارائه می‌شود.

روش GRI:
در سال 1997 برنامه محیطی ایالات متحده با سازمان‌های غیردولتی ایالات متحده، برنامه‌ای برای اقتصاد پاسخگو در برابر محیط ایجاد کردند که منجر به ارائه شاخص GRI گردید. هدف آن افزایش کیفیت، دقت و مفید بودن گزارش‌های پایداری بود (GRI, 2013). GRI فرایند طولانی، بین‌المللی و چند ذینفعی است که رسالت آن توسعه راهنمایی برای گزارش پایداری به صورت قابل قبول و در سطح جهانی می‌باشد (Lamberton, 2005).GRI شناخته شده ترین راه اندازه گیری پایداری است. در این روش، 70 شاخص کلیدی معرفی می‌شود. در این روش، توضیحات روش شناسی، حیطه کاربرد شاخص‌ها و رفرنس‌های فنی دیگر ارائه می‌شود. یکی از مزایای GRI امکان استفاده از محک زنی است. از معایب GRI تعداد زیاد شاخص‌ها است و علت آن این است که این روش برای تمام صنایع طرح شده است و این تعداد زیاد شاخص باعث شده است که برای انتخاب شاخص‌های مناسب یک صنعت دچار چالش بشویم.