مبانی نظری اسکان غیر رسمی

سکونتگاه غیر رسمی، ناظر بر محل اسکان بخشی از جمعیت شهری در جهان سوم است که خارج از بازار رسمی زمین و مسکن و بر پایه قواعد و قول و قرار های خاص خود، به دست خود ساکنان این گونه مکان ها ساخته شده است(صرافی، 1387، 8).

سکونتگاه های غیررسمی از دیدگاه های گوناگونی دسته بندی می شوند. زاغه، سکونتگاه تصرفی عدوانی و تفکیک غیرقانونی یکی از صورت های دسته بندی سکونتگاه های غیررسمی است که وضعیت کالبدی و شیوه تأمین زمین را مبنای دسته بندی قرار می دهد.

در زبان انگلیسی واژه های بسیاری برای اشاره به سکونتگاه های مورد بحث در پژوهش پیش رو به کار می-رود.از میان این واژه ها می توان به اصلام ، سکونتگاه-های خودانگیخته ، غیررسمی ، مهار گسیخته ، موقتی ، نامنظم ، بدون برنامه ریزی، غیرقانونی ، خودیار ، حاشیه ای و پیرامونی (برک پور و اسدی، 1382، 26)،شهر آلونکی ، سکونتگاه کم درآمدها و زورآباد اشاره کرد.از رایج ترینواژه های به کار رفته برای اشاره به سکونتگاه های مورد بحث در پژوهش پیش رو، اصلام است.

فهرست مطالب
2-1 واژهشناسی 16
2-2 تعریف اسکان غیررسمی 17
2-3 انواع سکونتگاههای غیررسمی 18
2-4 ویژگیهای کلی سکونتگاههای غیررسمی 19
2-4-1 ویژگیهای کالبدی سکونتگاههای غیررسمی 19
2-4-2 ویژگیهای اجتماعی سکونتگاههای غیررسمی 20
2-5 ریشههای پیدایش سکونتگاههای غیررسمی 21
2-5-1 گسترش شهرنشینی 21
2-5-2 شهری شدن فقر 22
2-5-2-1 مفهوم فقر 23
2-5-3 سیاستهای ناکارآمد زمین و مسکن 24
2-6 روند پیدایش سکونتگاه های غیررسمی 25
2-6-1 تهاجم سازمان یافته 26
2-6-2 تصرف خزنده 26
2-6-3 بازتقسیم زمین (تفکیک غیر قانونی) 28
2-7 پیامدهای شکلگیری سکونتگاههای غیررسمی 28
2-7-1 بر هم زدن پیشبینیهای برنامههای شهری 28
2-7-2 مشکلات و مخاطرات محیطی 29
2-7-3 ناهنجاریها و مسئله امنیت 30
2-7-4 تأمین نیاز اساسی مسکن برای اقشار تهیدست 30
2-7-5 پیشگیری از آسیبهای اجتماعی 30
2-7-6 توان و نیروی کار اقتصادی 31
2-8 جمعبندی 31

منابع