موسیقی درمانی در روانشناسی و تشریح مکاتب و تکنیک های آن

موسیقی درمانی روش درمانی است در تیمی متشکل از پزشکان و روان شناسان و متخصصان که به طور مشخص از صداهایی شروع می کنند که در مسیر درمان به روند بهبود بیماران کمک کند. تأثیر موسیقی درمانی هم به عوامل عینی و هم به احساسات درونی بیمار بستگی دارد. با وجود این، موسیقی، صدا و ریتم موجب می شود که اتفاقاتی در بدن ما رخ دهد.»(به نقل از طباطبایی فر،1389: 63) «در روش کودالی به نت خوانی مناسب، یادگیری از روی عادت (بدون فکر) و شنوایی باطنی (مانند تمرین ذهنی ) تأکید می شود. تکنیک های این روش شامل علائم، بازی ها، کف زدن ها، خواندن نت های موسیقی، نت نویسی ریتمیک و اساساٌ خواندن آواز است. پس از اینکه مهارت ها کاملاٌ فرا گرفته شدند مفاهیم ذهنی مطرح می گردند»(اشمیت پترز،1389: 159).

نوردوف و رابینز در مطالعاتشان در خصوص کودکان، بالأخص کودکان معلول، شیوه ای از موسیقی را به کار بستند که حول تکنیک بداهه نوازی با پیانو تمرکز داشت. هدف اولیه در این روش، گسترش ارتباط با مراجع در زمینة تجربه موسیقی در برانگیختن پاسخ های احساسی و انجام عمل به عنوان نیروی خودسازی تأکید می شود. در این شیوه، معیارهایی برای ارزیابی رفتار مراجع تعیین شده است که وضعیت پاسخ های مراجع به موسیقی های فی البداهه، درجات مختلفی از همکاری، مقاومت و ارتباط را نشان می دهد(نوردوف ورابینز،1977).

فهرست مطالب

موسیقی
2 1 1 تاریخچة موسیقی 12
2 1 2 تعریف موسیقی درمانی 15
2 1 3 آوازی ملودیک (MIT)17
2 1 4 مکاتب و تکنیک های موسیقی درمانی18
2 1 4 1 روش نوردوف و رابیگر18
2 1 4 2 روش کودالی19
2 1 4 3 روش دالکروز19
2 1 4 4 روش بالینی ارف نورلوک20
2 1 4 5 روش موسیقی و تصویر هدایت شده20
2 1 5 موسیقی درمانی تکاملی 21
2 1 6 برتری نیمکره ای در درک موسیقی 22
2 1 7 موسیقی درمانی و عصب شناختی 23
2 1 8 کاربرد موسیقی درمانی 25

منابع و مآخذ
منابع فارسی
منابع انگلیسی