دراين تحقيق به مقايسه ي رشد اجتماعي نوجوانان 12 تا 16 ساله بينا و نابينا در مدارس تهران پرداخته كه به دليل وجود مدرسه نابينا در تهران تصميم گرفتيم مدارس تهران را به عنوان جامعه آماري در نظر بگيريم . بنابراين مدرسه دخترانه تهذيب منطقه ي 17 را به عنوان جامعه ي نوجوانان بينا و مدرسه نرجس منطقه ي 4 را به عنوان جامعه ي نوجوانان نابينا به صورت تصادفي انتخاب نموده و از هر جامعه 20 نفر به عنوان نمونه آماري به صورت تصادفي انتخاب شده است .
در فصل اول كليات تحقيق مطرح گرديده است و در فصل دوم به تعاريف رشد اجتماعي ، ضرروت اهميت ، نشانه ها و فوايد آن پرداخته وهمچنين درمورد نابينايان به آموزش آنها بريل آموزي ، سازگاري اجتماعي ، بلوغ اجتماعي و ... پرداخته ودر پايان فصل تاريخچه اي از تحقيقات انجام شده در اين مورد ارايه گرديده است و براي مقايسه ي رشد اجتماعي از آزمون رشد اجتماعي آليس وايتزمن استفاده شده كه حيطه هاي سه گانه ، 1- استقلال و مسئوليت پذيري ، 2- اميدواري ، آينده نگري و خوش بيني ، 3- ميانه روي و شوخ طبعي بين نوجوانان نابيناو بينا مورد مقايسه قرار گرفته كه بدين منظور فراواني ها را با استفاده از كليد پاسخ ها ارزش گذاري نموده و سپس با استفاده از آزمون t استودنت به مقايسه حيطه هاي سه گانه پرداخته و مشخص شد كه بين افراد بينا ونابينا در حيطه استقلال و مسئوليت پذيري تفاوت معنا داري وجود دارد ولي دردو حيطه ي آينده نگري ، اميدواري و خوش بيني و حيطه ميانه روي و شوخ طبعي تفاوت معنا داري وجود نداردو در فصل آخر به بحث و نتيجه گيري و بررسي محدوديت هاي تحقيق و ارايه پيشنهادات پرداخته شده است تا براي تحقيقات بعدي را ه گشا باشد .