مياساي زآموختن يك زمان به دانش ميفكن دل اندرگمان
زانو، بزرگترين و پيچيده ترين مفصل در بدن است،از مفصلهاي لولايي است. اين ساختمان دو مفصلي بوده و از مفصل تيبيوفمورال و پتلوفمورال تشكيل شده است و بدين خاطر تحت عنوان مجموعه زانو مورد مطالعه قرار گرفته اند.
مجموعه زانو با فلكسيون واكستانسيون، موجب كوتاه و طويل شدن عملكردي اندام تحتاني مي شود. اين مجموعه در حين حال كه امكان حركت و طويل و كوتاه شدن اندام را فراهم مي آورد، بايد وزن بدن را تحمل كرده و در حين فعاليتهاي استاتيك و ديناميك از ثبات كافي برخوردار باشد. در اين مفصل به اندازهاي حركت اهميت دارد، ثبات نيز مهم است و ساختمان پيچيده اين مفصل باعث شده است كه هر دو ويژگي در حد بسيار ايده آل فراهم شوند.
مفصل زانو در معرض نيروهاي مختلفي قرار دارد، به طوري كه اين نيروها به ليگامانها و بافت نرم اطراف آن وارد مي شوند. وقتي نيروهاي خارجي وارده به مفصل زانويي كه تحمل وزن مي كند، بيشتر از نيروهاي مقاومت بافتهاي اطراف زانو شود، مفصل زانو در معرض آسيب ديدگي قرار مي گيرد، معمولاً به دنبال آسيب ديدگيهاي زانو، تجويز وسايل كمكي بخش مهمي از برنامه توانبخشي به حساب مي آيد.
نظر به اينكه آشنايي كافي با آناتومي، بيومكانيك و ثبات زانو در ارزيابي، تشخيص، درمان پزشكي و توانبخشي مشكلات و پاتولوژيهاي زانو ضروري است، لذا در اين مجموعه با بررسي عوامل آناتوميك و بيومكانيكي كه در ايجاد اختلالات مفصل زانو دخالت دارند سعي بر اين داريم تا علاوه بر ارزيابي هر يك از بيماريها و اختلالات ذكر شده وسايل كمكي مربوطه را نيز مورد بررسي قرار دهيم و همچنين مزاياي هر يك از اين وسايل و تأثير آنها بر روي درمان بيماريها نيز بررسي خواهد شد، و اميد است اين مجموعه، مورد استفاده دانش پژوهان عزيز قرار گيرد.
مروري بر بررسيها
كاربرد ارتزهاي زانو در جراحتهاي ورزشي و تصادفات شايع مي باشد. براساس يك برآورد در سال 1994، استفاده 989000 نفر از افراد از ارتزهاي زانو در بين جمعيت استفاده كننده از وسايل كمكي به عنوان دومين رتبه بعد از استفاده كننده ها از ارتزهاي ستون