مزد رسالتم مودّت و دوستي با نزديكان من است.
...بگو: از شما بر اين رسالت مزدي، جز محبت
خويشاوندانم، نمي طلبم... شوري: 33
همة مفسران شيعه و بزرگاني از اهل سنت
معتقدند كه منظور از ذوي القُربي نزديكان پيامبر صلي الله عليه و آله است. نكتة
قابل توجه اين كه قرآن مجيد در سورة شعراء و در پنج آيه (109 و 127 و 145 و 164 و
180) از قول حضرت نوح و هود و صالح و لوط و شعيب عليهم السلام نقل مي كند كه ما
هيچ اجر و پاداشي از شما نمي خواهيم؛ اجر و پاداش ما بر پروردگار عالميان است؛ اما
در آية مورد بحث پيامبر گويا اجر و پاداشي براي خود مشخص كرده اند؛ و آن علاقة
شديد به خويشاوندان اوست؛ و در آية 57 سورة فرقان مي فرمايد: اجر و پاداش من گزينش
راه خدا و حركت در آن مسير است.
از جمع اين آيات مي توان نتيجه گرفت كه
پيامبر اسلام نيز، مانند ساير پيامبران الهي، اجر و پاداشي براي شخص خود از مردم
نخواسته است؛ بلكه مودت، يعني محبت شديد به ذوي القرباي او، راهي به سوي خدا و
لطفي ديگر به امت است؛ و اين مودّت آنان را به منشأ عصمت و ولايت و امامت، كه ذات
مقدس احديت است، هداست مي كند.
به امامت سوگند/ نسزد شعر پر از مدح و ثنا/
ريختن پاي امام/ و ندانستن و پي نابردن/ راه كو، چاه كدام؟/ بلكه بايست كه راهش را
رفت/ سخنش را بشنفت/ هدف زندگي اش را بايد/ بهر اين مردم گفت.-جواد محدثي.