جمعآوري گياهان دارويي در رويشگاه طبيعي آنها جهت بدست آوردن مواد اوليه به نظر كاري آسان ميآيد اما در واقع اين كار نياز به شناخت و تجربه دارد. اگر شخصي كه مي خواهد اين نوع گياهان را جمعآوري كند تجربهاي در اين كار نداشته باشد خيلي آسان دو نوع گياه شبيه به هم را با هم اشتباه نموده و نوعي را كه اصولاً ربطي به گياه دارويي مورد نظر ندارد به خانه آورده كه ميتواند مضر يا حتي سمي باشد. بنابراين نه تنها شناسايي دقيق گياهي كه در جستجوي آن هستيم لازم است بلكه آشنا يي با محل رويش، نيازها، و شرايط اكولوژيك آن هم از ضروريات به شمار ميرود. بعضي از گياهان در مناطق بسيار خاصي ميرويند و بعضي به گياهان ديگر متكي هستند و بعضي در خاك به خصوصي رشد ميكنند. بعضي در اطراف روستاها، و يا حتي در اماكن شروع به رشد ميكنند. حضور و وجود يك گياه در طبيعت بستگي به شرايط و عوامل خاص از نقطه نظر حرارت، نزولات، نور ارتفاع از سطح دريا، مواد غذايي، آب و . . . . دارد. و دخالت انسان در طبيعت از قبيل كودپاشي، زراعت، سموم و . . . . رشد اين گياهان را محدود مي كند. بنابراين برداشت و چيدن گياهان دارويي در طبيعت نيازمند به داشتن اطلاعات كافي براي شناخت گياهان، رويشگاه، بيولوژي آنها كه مشخص كننده بهترين وقت برداشت آنهاست مي باشد. در مورد جمعآوري گياهان دارويي بايد دقت كرد كه:
1) به غير از گياه سالم نبايد گياه ديگري چيد
2) گياه نبايد هيچگونه خرابي يا بريدگي داشته باشد.
3) بايد گياه به خوبي رشد كند و در آغاز فصل خشك شدن چيده شود.
4) جمعآوري بايد گونه به گونه صورت پذيرد و هر گونه در ظرف جداگانه باشد.
سپس آنها را عمل آورد و هر چه سريعتر قبل از پلاسيده شدن خشك شوند.