خلوت، قلمروپايي، و فضاي شخصي نظريه همجواري

قطعه اي از مبلمان، يك كار هنري، يك اتاق، يك ساختمان، يا محدوده اي از فضاي سبز هر چند كه از نظر انسان سنجي خوب طراحي شده باشد، ممكن است براي استفاده كنندگان «ناراحت» به نظر برسد (Hall 1963) . هدف اين فصل كتاب جلب توجه به معيارهاي خاص تري چون خلوت، فضاي شخصي، و رفتار قلمروپايي است. اين عوامل ادراك راحتي و كيفيت محيط را تحت تأثير قرار مي دهند. نياز به خلوت، فضاي شخصي و قلمروپايي در انسان عموميت دارد و به ارضاي نيازهاي ديگري چون امنيت ، خودشكوفايي، و عزت نفس ربط دارد.

Hall 1959 , goffman 1963, Lyman and scott 1967, skaburskis sommer 1969, Altman 1975

چگونگي بيان نيازها و نحوه دست يافتن به آنها، در جوامع مختلف متفاوت است.

(Hall 1966 , Aluman and Chemers 1980)

بعضي از ساختمانهايي كه توسط معماران تحسين شده اند نياز به خلوت و قلمروپايي را به خوبي برآورده نمي سازند. دليل اين مسئله ساده است. در اغلب موارد اين رفتارها به طور ناخودآگاه بروز مي كنند. بدون شناخت يك رفتار نمي توان آن را در طراحي در نظر گرفت. يكي از وظايف رفتارشناسان جلب توجه طراحان به اين گونه رفتارها و چگونگي در نظر گرفتن آنها در طراحي است. يكي از اهداف نظرية طراحي محيط، توصيف و تبيين چگونگي پاسخگويي تركيب كالبدي محيط به اين رفتارها و اهميت طراحي محيطهايي است كه تأمين كننده و حمايت كننده آنها مي باشند.