براي اينكه يك اجتماع , هميشه در حال فعاليت و حركت باشد و امت سعادتمند شود, قوانين كامل و جامعي لازم است تا ارزشها و كرامتها و فضيلتهاي انسان را حفظ كرده , عوامل ضد پيشرفت را از بين برده و جامعه را به سوي سعادت و رستگاري هدايت كند.اين قانون بايد از طرف قانونگذاري باشد كه عقل كل بوده و عملش به همه نيازها احاطه دارد و قادر است جامعه را در مسير تكامل به حركت در آورد , چرا كه خود كمال مطلق است و به همه چيز , دانايي دارد و چنين قانونگذاري همان خداي يكتاست كه جهان را آفريده است پس قانون و برنامه تكامل انسان , بايد از سوي او باشد تا در قلب و جان مردم , نفوذ كند براي اينكه هواهاي نفساني هيچ كس بر قانون اثر نگذارد و كسي هنگام توضيح قانون , به نفع خود يا ضرر ديگري , مطالبي را كم يا اضافه نكند و براي حفظ شدن اصل و حقيقت قانون , همچنين بيان كردن و عمل كردن به آن , احتياجي به كسي است كه قانون را براي مردم توضيح دهد و آن را به اجرا در آورد . اين مسئوليت سنگين و حساس بايد بر دوش كسي باشد كه از طرف خدا انتخاب و تعيين شده است , چنين شخصي كه پيامبر (ص) ناميده مي شود به وسيله وحي و قانون , پيام خدا را به مردم مي رساند و آنرا تفسير و اجرا مي كند.
بعد از پيامبر نيز براي اينكه زحمتهاي او هدر نرود و راهش باقي بماند , بايد ادامه اين كار به عهده كسي باشد كه از طرف خدا انتخاب شده و به وسيله پيامبر به مردم معرفي شود.
چنين كسي بايد خصوصيات پيامبر را دارا باشد , اين خصوصيات عبارتند از :