اعتدال و ميانه‏روى در اسلام

از همان وقتهائی كه تصوف هم در دنيای اسلام‏ پيدا شد، ما می‏بينيم افرادی پيدا شدند كه تمام نيروی خودشان را صرف‏ عبادت و نماز كردند و ساير وظائف اسلامی را فراموش نمودند مثلا در ميان‏ اصحاب امام علی علیه السلام مردی را داريم بنام ربيع بن خثيم همين خواجه ربيع‏ معروف كه قبری منسوب به او در مشهد است. حالا اين، قبر او هست يا نه‏ من يقين ندارم و اطلاعم در اين زمينه كافی نيست ولی در اينكه او را يكی‏ از زهاد ثمانيه يعنی يكی از هشت زاهد معروف دنيای اسلام می‏شمارند، شكی‏ نيست.

ربيع بن خثيم اينقدر كارش به زهد و عبادت كشيده بود كه در دوران آخر عمرش قبر خودش را كنده بود و گاهی می‏رفت در قبر و لحدی‏ كه خودش برای خودش كنده بود می‏خوابيد، و خود را نصيحت و موعظه می‏كرد، می‏گفت " ''يادت نرود عاقبت بايد بيائی اينجا'' ".

تنها جمله‏ای كه غير از ذكر و دعا از او شنيدند آنوقتی بود كه اطلاع پيدا كرد كه مردم امام حسین علیه السلام فرزند عزيز پیامبر اکرم