تولید داربستهاي پلیمر برای مهندسي بافت به روش CAS FOA MING

قالب گيري حلال يك روش ساده براي توليد ساختارها در مهندسي بافت است. در اين روش پليمر در يك حلال مناسب حل شده و در قالب ريخته مي شود. سپس حلال حذف گرديده و حالت پليمر را در شكل دلخواه (مورد نظر)حفظ مي‌كند اين شيوه به شكل هاي قابل حصول محدود مي شود. عموماً، صفحات صاف و لوله ها تنها طرح هاي قابل شكل گيري هستند اما با قرار دادن صفحات صاف روي هم نيز مي توان تركيبات پيچيده تري تهيه كرد (فصل 59، لايه بندي غشاء را ببينيد) فيلم ها را مي توان با شستن ذراتي مانند كريستال هاي نمك كاشته شده درون پليمر به صورت متخلخل  در آورد. همچنين تركيب حلال- پليمر ر مي توان در يك غير حلال پليمر كه قابليت مخلوط شدن در حلال اول را دارد قرار داد. اين روش به نام وارونگي فاز يا جداسازي (فصل 62، جداسازي فاز را ببينيد) شناخته شده و براي شكل دادن به غشاهاي متخلخل نامتقارن استفاده مي شود.

مزيت اصلي قالب گيري حلال، سادگي ساخت بدون احتياج به تجهيزات خاص است. همچنين به دليل اينكه عمل ساخت در دماي اتاق انجام مي گيرد نرخ تخريب پليمر زيست تخريب پذير به روش قالب‏گيري حلال كمتر از فيلم هاي قالب گرفته شده از طريق تراكم خواهد بود. (شكل 1-58) عيب اصلي قالب گيري حلال باقي ماندن احتمالي حلال سمي دورن پليمر است. براي رفع اين عيب بايد به پليمر اجازه داد تا كاملاً خشك شده و سپس با استفاده از خلا (مكش) حلال باقي مانده را خارج نمود.