اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر بهبود کیفیت زندگی زنان متاهل قمی

روانشناسی،علوم تربیتی واجتماعی
دانلود مقاله کارشناسی ارشد رشته روانشناسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر بهبود کیفیت زندگی زنان متاهل قمی چکیده: پژوهش حاضر با هدف مطالعۀ "اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباطی بر بهبود کیفیت زندگی زنان متأهل" طراحی و اجرا شد. طرح این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه می‌باشد. نمونه شامل 30 نفر از زنان مراجعه کننده به مرکز مشاورۀ مهر قم بودند که به عنوان نمونۀ در دسترس انتخاب شدند و 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. پرسشنامۀ کیفیت زندگی Whoqol-brief را در دو نوبت به عنوان پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل نمودند. آموزش مهارت‌های ارتباطی طی 8 جلسه 2 ساعته به مدت 2 ماه بر روی گروه آزمایش انجام گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دهنده‌ی افزایش میانگین نمرات کیفیت زندگی در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه می‌باشد. بررسی میانگین نمرات مؤلفه‌های کیفیت زندگی به طور جداگانه در دو گروه آزمایش و گواه بیانگر آن است آموزش مهارت‌های ارتباطی بر مؤلفه‌های سلامت روانی و محیط تفاوت معنی‌داری را نشان می‌دهند. در حالی که در میانگین مؤلفه‌های سلامت جسمانی و روابط اجتماعی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. واژگان کلیدی: کیفیت زندگی آموزش مهارتهای ارتباطی بهبود کیفیت زندگی زنان متاهل مقدمه سازمان بهداشت جهانی[6]، خانواده را عامل اجتماعی اولیه در افزایش سلامت و بهزیستی معرفی کرده است (کمپل،2003[7]). دستیابی به جامعۀ سالم آشکارا در گرو سلامت خانواده و تحقق خانوادۀ سالم مشروط به برخورداری افراد آن از سلامت روانی و داشتن رابطه‌های مطلوب با یکدیگر است. از این‌رو سالم سازی اعضای خانواده در روابط‌شان بی گمان اثرهای مثبتی را در جامعه به دنبال خواهد داشت. هنگامی که کانون خانواده دربرگیرنده محیط سالم و روابط گرم و تعامل صمیمانه میان فردی باشد می‌تواند موجب رشد و پیشرفت اعضای خانواده شود. ارتباط زناشویی هسته مرکزی نظام خانواده و اختلال در آن به منزله تهدیدی جدی برای بقا و سلامت روان خانواده است (برنشتاین[8]، 1384).تحقیقات در مورد زوجین مؤید این امر است که تقریباً 10 تا 15درصد از افراد متأهل، مرتباً مشکلات ارتباطی مهمی را گزارش می‌کنند(هیمن[9]، ویس[10]، ، اولیری[11]، بیچ[12]، به نقل از هالفورد[13]، 1384). کیفیت زندگی یکی از بنیادی‌ترین مفاهیمی است که همسو با سلامت روان مطرح شده است. روان‌شناسان معتقدند که با بهبود کیفیت زندگی می‌توان به ارتقای سلامت روان افراد کمک کرد. کیفیت زندگی احساسی از رضایت یا عدم رضایت، در مورد جنبه‌های مختلف و مهم زندگی می‌باشد و حوزه‌های روانی، اجتماعی، اقتصادی و خانوادگی را دربر می‌گیرد (گروه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت، 1993، 1994، 1995، 2006 و فریش، 2006). کیفیت زندگی عبارت است از احساس خوب بودن ناشی از رضایت یا عدم رضایت از جنبه‌های مختلف زندگی که برای فرد مهم است. این مفهوم یک درک کاملاً ذهنی و شخصی مبتنی بر خوشحالی یا رضایت فرد از عوامل مؤثر بر رفاه، عملکرد جسمی، عاطفی و اجتماعی که در جهت ارتقا یا حفظ توانایی فرد برای بهترین عملکرد و وضعیت ممکن می‌باشد. کیفیت زندگی با تصویری که فرد از خود دارد، نقطه نظرات، مواضع و طرز فکرش درباره زندگی تعریف می‌شود (لوپز[14]، 2009). تحقیقات نشان داده است که الگوهای ارتباطی و میزان ارتباط بین همسران پیش بینی کنندۀ رضایت‌مندی زناشویی و کیفیت بهتر زندگی است (ایمهوند[15]2008، شیلینگ[16] و همکاران 2003، ویکتوریا[17] 2008) و کیفیت ارتباط بین زن و شوهر قوی‌ترین پیش بینی کننده استحکام خانواده است و ارتباط مؤثر به حفظ و نگهداری روابط بین زوج‌ها کمک می‌کند (هالفورد و همکاران، 2007). همه جوامع بالطبع خواستار شادی، سعادت و سلامت روان شناختی اعضای خانواده خود هستند برای رسیدن به این خواسته باید تا آن جا که ممکن است عوامل تأثیرگذار بر سلامت، بهداشت روان و کیفیت زندگی را شناخت. یکی از این عوامل خانواده و نحوۀ ارتباطات اعضای آن با یکدیگر است. فهرست مطالب چکیده واژگان کلیدی مقدمه ابزار پژوهش جدول 1: سرفصل محتوای جلسات آموزش مهارت‌های ارتباطی یافته ها جدول 2: نتایج تحلیل کواریانس پس آزمون نمرات کیفیت زندگی پس از تعدیل پیش آزمون جدول3: نتایج تحلیل کواریانس پس آزمون نمرات سلامت جسمی پس از تعدیل پیش آزمون جدول 4: نتایج تحلیل کواریانس پس آزمون نمرات روابط اجتماعی پس از تعدیل پیش آزمون جدول 5: نتایج تحلیل کواریانس پس آزمون نمرات سلامت روان پس از تعدیل پیش آزمون جدول 6: نتایج تحلیل کواریانس پس آزمون نمرات سلامت محیط پس از تعدیل پیش آزمون بحث و نتیجه‌گیری منابع