ویژگیهای مشاور موفق از نظر دانش آموزان

مشاوره و راهنمایی در مدارس برنامه ای حیاتی است که در عرصه تعلیم و تربیت جهان (خصوصا دوره آموزش عمومی)از سالهای دور مورد توجه قرار گرفته است. چرا که طی این دوره دانش آموزان در مرحله آغازین تجربه های اجتماعی توام با رشد فردی قرار دارند. تعلیم و تربیت دردوره مذکور نقش تعیین کننده ای در هدایت فراگیر و نقش پذیری متناسب وی در جامعه ایفا می کندبه طوری که ایجاد سرمایه انسانی و توسع فرهیختگی در جامعه ناشی از تربیت فراگیران در این دوره به ویژه با تاکید بر شناخت توانایی ها و استعداد ها و علایق آنان است کمک به توسعه مهارتهای زندگی به ویژه فرایند تصمیم گیری و هدف گزینی از ضروریتهای ارزشمندی است که تقویت فرایند مشاوره و راهنمایی از طریق معلمان دانا و دلسوز را میسر می سازد. برای تحقیق برنامه های مذکور و رویکرد وجود دارد:

1-تاکید بر مشاوره در مدارس به عنوان یک فرد متخصص. 

2-ارتقاءفرایندراهنمایی :

ومشاوره ازطریق توانمندساز تهیه عوامل انسانی مدارس(مدیر،معاون،مربی،معلمان)

 با توجه به شرایط آوزش و پرورش کشور رویکرد دوم مقدمه بررویکرد اول بوده و در حوزه برنامه های اجرایی امکان تحقیق آن بیشتر است واز سوی دیگر می توان رویکرد دوم را مقدمه ای برای تحقیق رویکرد اول در توسعه مطلوب آموزش و پرورش آینده تلقی کرده. مک لاین معتقد است که معلمان برای کمک به دانش آموزان جهت رشد اجتماعی و عاطفی بهترین موقعیت را دارند. معمولا معلمان طی یک دوره طولانی با دانش آموزان در تعامل بوده به طوری که رفتارآنان را مشاهده می نمایند.لذا می توانند برنامه های هدایتی و راهنمایی را در مدرسه توسعه دهند. مشاهده و بررسی رفتار فراگیر اولین گام بری فعالیت راهنمایی و مشاوره است.و این موقعیت برای معلمان بیش از هر فرد دیگری در مدرسه مهیا است.بارها از مشاوران تازه کار این عبارت را شنیده اید که ((در کار مانده ام ، نمی دانم از کجا شروع کنم و چگونه مطالب گفته شده در کلاسها و کتابها را در عمل بکار گیرم.)) شکل این مشاوران به ظاهر این است که بیشتر به صورت نظری آموخته اند تا عملی ودوران کار آموزی خود به اندازه کارفردر زمینه مهارتها و فنون تدریس تمرین نداشته اند. با این حال عوامل دیگری نیز ممکن است در ایجاد این مشکل دخیل باشند.مسلما مشاوره ای نمی توان فقط از راه خواندن کتاب آموخت. هرچند داشتن یک چهارچوب نظران برای اجرای کار مشاوره لازم است ولی بدون کسب مهارتهای عملی نمی توان یک مشاورموفق بود.مشاوره هم علم است و هم هنر. علمی است که از راه آموزشی تخصصی و در راستای کاربرد علمی شکل می گیرد.هنری که علاوه بر کسب فنون و مهارتهای خاص خود استعداد فطری و آمادگیهای ویژه لازم برای این شغل را

می طلبد.آمادگیهای که هر فرد باید قبل از ورودبرای حرفه دارا باشدو همگام با آموزش آن را بارور سازد.فردی که در زندگی خودشنونده خوبی برای خانواده و دوستان خود نیست و صبر و تحمل شنیدن مشکلات را ندارد.چگونه می خواهد با خواندن کتاب آن را فراگیرد.همدلی و همراهی و یاوری و غمخواری و علاقه به دستگیری از دردمندان ورازداری وسنگ صبور دیگران بودن را می توان از آمادگیهای خطری این حرفه دانست.انتخاب وگزینش صحیح مشاوریادانشجو مشاوره وعلاقه مندی بااین کار نیز از ضرورت است.