اقدام پژوهی چگونه توانستم به کمک نوآوری های آموزشی اختلالات یادگیری و رفتاری الینا دانش آموز پایه اول را برطرف نمایم؟

چكيده

توجه به اهميت آموزش در دوران اوليه زندگي، پرداختن به پژوهش هاي علمي در برنامه هاي درسي دبستان امري كاملاً آشكار است. در دوران كودكي ساختار شخصيتي و رفتاري انسان بنيان گذاشته مي شود و اين دوران بسيار سرنوشت ساز است. امروزه به دليل آن كه كودكان پيوسته در معرض هجوم انواع رسانه ها و فناوري ها قرار دارند، لازم است فعاليت هاي يادگيري در روش هاي جديد، متفاوت و مهيج در آموزش و پرورش ارائه شود. استفاده از رايانه به عنوان ابزار آموزشي مفيد در مدارس ابتدايي براي جستجوگري در شبكه جهاني به منظور كمك به دانش آموزان ابتدايي است. استفاده از اين فناوري كلاس هاي دوره ابتدايي را از شادي و هيجان بيش تري برخوردار مي كند. رايانه به دانش آموزان اين دوره كمك مي كند جزئيات دروس و مطالب كتاب را به خوبي فرا بگيرند. آموزش علوم، رياضي و قرآن و….. از طريق رايانه و گفتگوهاي رايانه اي و جلسات الكترونيك، به برنامه ريزي درسي و فعاليت هاي ديگر كلاسي، كمك زيادي مي كند. اطلاعات جديد و فناوري ارتباطات به طور قابل ملاحظه اي يادگيري دانش آموزان را بهبود مي بخشد و رايج ترين شيوه هاي دستيابي دانش آموزان به اطلاعات و دانش مورد نياز آن ها را تحت تأثير قرار مي دهد.

مقدمه

در اين چند سال بعنوان معلم پایه اول ابتدایی با دانش آموزان دختر و پسر با ويژگي هاي رفتاري و اجتماعي متفاوت سر و كار داشتم. اما امسال يكي از دانش آموزان من به نام الینا، با بقيه بچه هايي كه تا به حال ديده بودم خيلي فرق داشت. او كودكي خجالتي، مضطرب و افسرده بود. آهسته و لرزان صحبت مي كرد. با بقيه بچه ها دوست نمي شد و گوشه گير بود. حتي قادر نبود كه وسايل خود را از كيفش در آورد. كتابش را وارونه در دست مي گرفت و هنگام تصويرخواني از كتاب بخوانيم، مي گفت: چيزي نمي بينم. در نوشتن نيز مشكل داشت و ساده ترين علائم كتاب بنويسيم را نمي توانست، بنويسد. او رياضي را درك نمي كرد. به طور كلي او دچار اختلالات يادگيري يا ديسلكسي بود. در گوش دادن، صحبت كردن، خواندن، نوشتن، استدلال كردن و درك كردن مشكل داشت. با بررسي هايي كه انجام دادم از نظر فيزيكي و هوش كاملاً سالم و عادي بود ولي در يادگيري بسيار مشكل داشت. براي حل اختلالات يادگيري و رفتاري او نياز به روش تدريس مناسب و خاص بود. پس از مطالعه و بررسي فراوان، روش هاي ويژه اي را براي بهبود وضعيت او به كار بستم. راه حل هاي مختلف را آزمايش كردم. بهترين راه اين بود كه نوآوري هاي آموزشي را به كار ببرم و با استفاده از فناوري نو اختلالات يادگيري الینا را حل كنم. بنابراين از روش IT استفاده كردم. با تلاش فراوان توانستم به نتيجه مطلوب برسم. به طوري كه پيشرفت الینا بسيار چشمگير بود. او نه تنها در درس رياضي و بخوانيم پيشرفت بسيار زيادي داشت بلكه مشكلات رفتاري او نيز به كلي رفع گرديد و همانند ساير دانش آموزان در فعاليت هاي كلاسي شركت مي كرد. نتيجه اي كه در نهايت به دست آمد اين بود كه: توانستم اختلالات يادگيري (ديسلكسي ) الینا را با كمك تدريس مبتني بر IT حل كنم و از او دانش آموزي فعال و علاقمند بسازم. علاوه بر آن پيشرفت تحصيلي و علاقمندي ساير دانش آموزان نيز با اين روش ميسر شد و كلاسي سرشار از شادي و نشاط مهيا نمودم. موفقيت تحصيلي، علاقمندي و سرزندگي الینا و ساير دانش آموزان نشان دهنده موفق بودن اين طرح مي باشد.

توصيف وضعيت موجود

اینجانب کبری ، دارای مدرک لیسانس ، مدت سال است که در خدمت آموزش و پرورش مشغول به تدریس می باشم . امسال نیز بعنوان معلم پایه اول در مدرسه محدثه مشغول به خدمت می باشم از ابتداي سال تحصيلي متوجه شدم كه يكي از دانش آموزانم به نام الینا داراي علائمي از قبيل بي علاقگي به مدرسه، ترس از مدرسه، همكاري نكردن با معلم، انجام ندادن تكاليف درسي به طور منظم، ضعف درسي، گوشه گيري و انزوا طلبي مي باشد كه نشاندهنده وجود اختلالات رفتاري و درسي در اين دانش آموز بود. او دور از پدر و مادرش زندگي مي كرد زيرا آن ها در حال كوچ كردن بودند.به همين دليل او با پدربزرگ و مادربزرگ خود در روستا ساكن بود. دوري از پدر و مادر باعث بروز مشكلات روحي و عاطفي شده بود كه بر اختلالات يادگيري او مي ادامه داد. آن ها به دليل فقر اقتصادي ازوسايل ساده رفاهي مانند تلويزيون محروم بودند. وقتي از الینا مي پرسيدم از برنامه هاي تلويزيون به كدام يك علاقه داري؟ مي گفت: ما تلويزيون نداريم. او براي ورود به مدرسه مورد سنجش قرار نگرفته بود همچنين دوره پيش دبستاني را به علت فقر فرهنگي خانواده نگذرانده بود. او كودكي خجالتي، مضطرب، افسرده و نگران بود. دستانش هميشه از عرق خيس بود. جثه اي كوچكتر از ساير همكلاسي هايش داشت. من اغلب در زنگ هاي تفريح از پشت پنجره كلاس رفتار او را زير نظر داشتم. اصولاً جنب و جوش و تحرك بسيار كمي داشت. بيشتر در گوشه حياط مدرسه در كنار خواهر بزرگترش كه كلاس چهارم بود مي ايستاد و بچه هاي ديگر را با كنجكاوي نگاه مي كرد. او با كسي ارتباط برقرار نمي كرد و حتي با همكلاسي هايش هم دوست نبود. هنگام صحبت كردن هميشه ترس داشت و خيلي آهسته و لرزان صحبت مي كرد. در كلاس وقتي از دانش آموزان مي خواستم كتاب هاي خود را روي ميز گذاشته و باز كنند مدت زيادي طول مي كشيد تا كتاب خود را از كيفش در آورد و روي ميز قرار دهد. يك ماه طول كشيد تا من به كمك همكلاسي هايش به او ياد داديم تا كتاب خود را وارونه در دست نگيرد. هنگام تدريس نگاره هاي كتاب بخوانيم، دانش آموزان مي بايست درباره لوح ها صحبت كنند و تصوير خواني كنند. وقتي نوبت به الینا مي رسيد مدت ها به تصوير نگاه مي كرد و جوابي نمي داد. وقتي از او مي پرسيدم كه در تصوير چه مي بيني؟ مي گفت: هيچي نمي بينم. ابتدا فكر كردم كه او مشكل بينايي دارد. به همراهي مدير مدرسه او را به مركز بهداشت فرستاديم تا مورد آزمايش بينايي سنجي و شنوايي سنجي قرار گيرد. در هر دو مورد مشكلي نداشت. بعد از آن به نظرم رسيد كه خجالتي است و نمي خواهد در جمع صحبت كند. از او خواستم كه فقط براي من صحبت كند و باز او جواب مي داد كه در تصوير چيزي نمي بيند. با توضيحاتي كه من و ساير همكلاسي هايش در باره تصاوير مي داديم او فقط بعضي از زيرنگاره ها را نام مي برد و در مورد لوح بزرگ هيچ چيز نمي گفت. او اصلاً فكر نمي كرد و طوطي وار جواب مي داد هرچه بچه ها اعم از درست يا غلط مي گفتند همان را تكرار مي كرد. در نوشتن هم بسيار مشكل داشت و ساده ترين علايم موجود در كتاب بنويسيم را نمي توانست، بنويسد. اغلب او را پاي تخته آورده، دست او را مي گرفتم تا بتواند، بنويسد. در دفتر مشق هم به او تمرين مي دادم، اما باز هم در نوشتن مشكل داشت. او خيلي بي توجه بود. دائم به اطراف خود نگاه مي كرد و در نوشتن بسيار كند بود. مدتي طول مي كشيد تا بتواند يك علامت خيلي ساده رسم كند. در خواندن و نوشتن و به خاطر سپردن اعداد هم بسيار مشكل داشت. دو ماه از سال تحصيلي مي گذشت و من هرچه تلاش مي كردم الینا هيچ پيشرفتي نداشت. هميشه در اين فكر بودم كه: "چگونه مي توانم مشكلات يادگيري و رفتاري او را حل كنم؟”