معمول ترين اختلالات انعقادي <!--[if !supportFootnotes]-->[1]<!--[endif]--> ، هموفيلي <!--[if !supportFootnotes]-->[2]<!--[endif]--> A و B مي باشد. هموفيلي A يك اختلال انعقادي وابسته به كروموزوم X مي باشد كه در آن سطح خوني فاكتور VIII انعقادي (AHF)<!--[if !supportFootnotes]-->[3]<!--[endif]--> كاهش مي يابد. هموفيلي B نيز يك اختلال وابسته به جنس مي باشد كه در آن سطح خوني فاكتور IX انعقادي (فاكتور كريسمس )<!--[if !supportFootnotes]-->[4]<!--[endif]--> كاهش مي يابد. علايم باليني در هر دو نوع هموفيلي يكسان مي باشد . شيوع <!--[if !supportFootnotes]-->[5]<!--[endif]--> هموفيلي احتمالاً 20 در 000/100 مرد مي باشد كه در 80-85 درصد موارد مربوط به هموفيلي A مي باشد. هر دونوع هموفيلي در بين تمام نژادها و در تمام قسمت هاي دنيا شيوع يكساني دارد (لانزكوسكي <!--[if !supportFootnotes]-->[6]<!--[endif]--> ، 2000 ، ص 302) . تقريباً تمام افراد گرفتار مردمي باشند. مادران و بعضي از خواهران آنها حامل هستند ولي داراي علايم نيستند. بيماري معمولا در اوايل كودكي و در دوران تازه به راه افتادن كودك شناخته مي شود (برونر – سودارث ، هندبوك ، 1379 ، ص 399).